گلایه زنان دو و میدانی کار و انکار رئیس فدراسیون

این روزها حواشی بین زنان دو و میدانی کار با فدراسیون متولی این رشته بالا گرفته است و هر کدام به دنبال آن هستند تا با نشان دادن بخشی از مشکلات دیگری را متهم کنند. از یک سو ورزشکارانی مانند «مهسا میرزاطبیبی» ملی پوش ماده پرش با نیزه و «الهام کاکلی» دونده سرعت و «ژاله کاردان» پرتابگر دیسک از ابتدایی‌ترین امکانات و تجهیزات گلایه دارند و از طرف دیگر فدراسیون تکلیف این ملی پوشان را به هیأت‌های استان‌ها ارجاع می‌دهد. این وسط چه کسی راست می‌گوید؟

برای صحت و سقم این مشکلات پای سخنان ۲ طرف نشستیم. در ابتدا سه تن از زنان دو و میدانی کاران درد و دل‌های خود را با ایرنا در میان گذاشتند. درد و دلی که شاید تلخ‌ترین آن قرض گرفتن نیزه از سویمیرزاطیبی در رقابت‌های جهانی باشد.

او به خبرنگار ایرنا می‌گوید: هر ورزشکاری باید حداقل برای هر رکورد و شرایط آب و هوایی ۹ نیزه داشته باشد اما من با نیزه قدیمی که تاریخ مصرف آن تمام شده توانستم رکورد خود را به ۳ متر و ۸۰ برسانم. در مسابقات ترکیه برای آنکه رکورد بزنم از رقیب ترکیه‌ای خود نیزه قرض کردم. همچنین در رقابت‌های قهرمانی آسیا در دقایقی که باید برای مسابقه حاضر می‌شدم از ورزشکار چینی نیزه قرض کردم و با توجه به اینکه با نیزه آنان تمرین نکرده بودم نتوانستم رکورد بزنم.

این ادعای میرزا طبیبی در حالی است که رئیس فدراسیون دو و میدانی در این زمینه در گفت و گو با ایرنا اظهار داشت: ما برای مسابقات قهرمانی آسیا یک سری از زنان جوان دو و میدانی کار از جمله میرزاطیبی را راهی این رقابت‌ها کردیم تا صاحب تجربه شود. اما اگر مشکلی درخصوص تهیه نیزه دارد باید به هیأت استان تهران مراجعه و از آنها نیزه دریافت کند.

وی افزود: ما تشک پرش با نیزه و امکانات کافی این ماده را در اختیار ورزشکاران در استادیوم آفتاب انقلاب قرار دادیم و کسی جز قهرمانان پرش با نیزه از این امکانات استفاده نمی‌کنند.

رئیس فدراسیون دو و میدانی در حالی منکر مشکل میرزاطبیبی است که کاکلی دیگر ملی پوش نیز با گلایه از نبود زمین تمرین و دویدن در فضای پارک‌ها و خیابان‌ها به خبرنگار ایرنا، گفت: بیشتر ورزشکاران دنیا زیر نظر بهترین مربیان آموزش می‌بینند. اما من حتی نتوانستم تمرینات خود را در پیست انجام دهم و همواره در خیابان یا پارک تمرین می‌کنم. نه تنها من بلکه بیشتر دو و میدانی کاران چه در بخش زنان و چه در بخش مردان با این مشکلات روبرو هستند. فدراسیون باید برای برطرف کردن این مسائل، برنامه حمایتی و راهبردی مدونی را تدوین کند.

این سخنان کاکلی درحالی مطرح شد که کیهانی در واکنش به آن در گفت و گو با ایرنا، بیان کرد: کدام ورزشکار در پارک تمرین می‌کند؟ پس استادیوم تخصصی انقلاب در اختیار کیست؟ ما استادیوم را دربست در اختیار ورزشکاران دو و میدانی قرار دادیم اما باید قوانین آن را رعایت کنند. اصلاً امکان ندارد دخترانمان را از امکانات ورزشگاه آفتاب محروم کنیم.

وی ادامه داد: کاکلی اگر هم مشکلی دارد باید به هیأت استان البرز مراجعه و زمین تمرین خود را دریافت کند. اینها ورزشکارانی هستند که باید به هیأت استان‌ها مراجعه کنند و حتماً از آنها حمایت می‌شود. ما تنها متولی تیم ملی دو و میدانی هستیم.

اما این تنها کاکلی و میرزا طبیبی نبودند که از کم توجهی فدراسیون گلایه داشتند بلکه کاردان نیز پیش از این در گفت و گو با ایرنا عنوان کرد: متأسفانه چون در شهرستان زندگی می‌کنم از سوی فدراسون نادیده گرفته می‌شوم. مربی ندارم و حیف است چنین استعداهایی هدر برود زیرا می‌توانم بهتر شوم و در اردو باشم و به راحتی به مدال برسم.

وی افزود: در مسابقات قهرمانی آسیا با «مک ویلکینز» سرمربی آمریکایی حدادی گفت و گو و شرایط تمرینی خود را بیان کردم، ویلکینز گفت که وضعیتم خوب است و می‌خواهد در کیش کمپ پرتابی بزند و هنگامی که به ایران آمدم با من تمرین می‌کند و به نظرم اگر با کیهانی نیز مطرح کنم صد در صد قبول خواهد کرد.

با وجود این ادعاها رئیس فدراسیون همچنان از فراهم شدن امکانات و تجهیزات ابتدایی برای زنان دو و میدانی کار سخن به میان می‌آورد و به ایرنا می‌گوید: تمامی زیرساخت‌ها برای زنان این عرصه کاملاً فراهم شده است و کاردان نیز اگر مشکلی دارد باید به هیأت استان اردبیل رجوع کند.

وی در خصوص درخواست کاردان برای تمرین با مربی احسان حدادی پرتابگر دیسک خاطرنشان کرد: درخواست کاردان برای تمرین با مربی حدادی امکان پذیر نیست. اگر درخواستی در این زمینه دارد به هیأت استان مراجعه کند و اگر رئیس هیأت صلاح دانست با فدراسیون هماهنگ می‌کند. برای ما مسائل دیگری هم مهم است و به خود وی هم این مسائل را می‌گویم. فعلاً هیچ توافق دیگری با مربی حدادی نکردیم و وقتی وی به ایران آمد حتماً بیشترین بهره برداری را از دانش او کنیم.

کیهانی بیان کرد: باید واقع بین باشیم، شانس ما برای کسب ورودی در مسابقات جهانی بسیار کم است و هیچکدام از دختران دو و میدانی کار توانایی کسب ورودی رقابت‌های جهانی را ندارند.