شرط‌بندی؛ آفت این روزهای ورزش

نادر دارستانی؛ در اسلام؛ شرط‌بندی را برای اسب و یکی دو مورد دیگر با شرایطی جایز شمرده و اگر در این موارد هم؛ شرط بندی شبیه به قمار، عامل درگیری و تهیج، فاکتوری برای کم رنگ شدن اخلاق و تزلزل در دوستی و رفاقت و خانواده و اجتماع باشد؛ شرعی، درست، منطقی و معقول نیست.

این گونه شرط‌بندی برای تبلیغ در افزایش شجاعت، مهارت و تجربه در نبرد، تاخت و تاز و مقابله با دشمنان اسلام است و نه هیچ چیز دیگر.  شرط بندی در ورزش ایران؛ آن گونه که در برخی گزارش‌ها و اخبار آمده است، سلامت فضای ورزشی را شدیداً تهدید میکند.

آلودگی ورزشکاران، علاقه مندان به ورزش و کسانی که اصلاً نه ورزشکارند و نه ورزش را دوست دارند، به فسادی به نام شرط بندی، به تدریج اصل اهداف ورزشی را زیر سؤال می برد و ورزش را به سمت قمار، سوداگری، تجارت فساد و دور شدن از اخلاق و ارزش فرهنگی سوق می دهد.

وقتی که شرط بندی شکل قمار به خود می‌گیرد و به یک عادت زشت تبدیل می‌شود، خواه ناخواه در آن، دروغ‌گویی، ترفند، حقه بازی و فریب و نهایتاً گاهی نزاع‌های خونین، تسویه حساب‌های شخصی و جنایت و خشونت، موج می‌زند.

پنهان کاری‌ها در تراکنش‌های مالی و رد و بدل میزان پول در شرط بندی ها، از یک طرف و خرید و فروش بازیکنان در بد یا خوب بازی کردن علیه تیم‌های خود به خاطر به دست آوردن پول‌های باد آورده، شیوه‌ی دیگری از فساد مخفی و گسترده در شرط بندی‌های ورزشی است.

افت ورزشی در برخی رشته‌ها نشان از نفوذ این مفسده در ورزش کشور است که باید برای مقابله با آن چاره ای اساسی اندیشید.