حشمت اله سلطانی؛ وقتی که نامی از ارزش به میان میآید، بسیاری فوراً به سراغ مسائل ایدئولوژیک، مذهبی و دینی میروند، با تبلیغات سئو، هوچیگری، تندروی و با اشاعهی بدبینی در بین مردم و شایعه پراکنی تلاش میکنند مذهب را یک عامل و مانع آزادی قلمداد کنند و بگویند مذهب، نمیخواهد جوان در عرصه فرهنگ، دانش یا ورزش، به پیشرفت برسد، در صورتی که فرهنگ لیبرالی و اومانیته که انسان را محور همهی واقعیات این جهانی میداند و عواملی مانند تأثیر خداوند و مذاهب و ادیان الهی را به عواملی بازدارنده، معرفی میکند، غافل از اینکه ایدئولوژی یا دینگرایی و یا گرایش به مذهب به معنای اتخاذ یک راه بر روش درست در روند زندگی و اندیشه و فرهنگ یا به عنوان عواملی پیش برنده معرفی و در عمل نیز چنین است.
تهاجم فرهنگی در ورزش، از اصلاح موی سر به شیوهی مدلهای غربی تا تتو زدن بر روی بدن، پوشیدن لباسهای آنچنانی، شرکت در محافل فساد برانگیز تنظیمات ، حضور و رفاقت با انسانهای غرب زده، لاابالی، ولنگار و چند اخلاق که گرایش به استعمال مواد مخدر به عنوان نوعی دوپینگ و انرژیزایی کاذب، حضور در پارتیهای شبانه و رقاصی و لودگی و ارتباط نامشروع با جنس مخالف، همه نوعی مشغله آفرینی برای برجسته کردن تمایلات درونی انسانها به سمت شرّ و کم رنگ کردن جنبههای معنوی و مذهبی ورزشی، مخصوصاً برای ورزشکاران و تقلیل ارزشهای فرهنگی- اقتصادی و اجتماعی، و از میدان به در کردن قهرمانان ورزشی است.
ورزشکاران خصوصاً مسئولان عرصهی ورزش بایستی این مسئله را به درستی درک کنند و بدانند که اگر دشمن بتواند با چنین مشغلههایی، ورزشکاران ما را از دنیای واقعی و از سیاستهای واقعی زورمداران غربی، دور و آنها را در فضایی از لهو و لعب، سرگرمیهای کودکانه و مشغولیات ذهنی و جسمی به عنوان تفریح و سرگرمی و استفاده از ایام فراغت برای تمدید قوا و یا هر موضوع به خود مشغول کنند، نتیجهی چنین رفتاری در دراز مدت، ضربهی سنگین بر ورزش، فضای ورزشی و ورزشکاران، وارد و هزینههای بسیار زیادی را بر روی دست مسئولان و نظام خواهد گذاشت.
فرهنگ، برای جامعه ورزشی ما، مقوله بسیار مهمی است و مسئولان ما نباید با این مسئله مهم، ساده برخورد کنند.
قطعاً اندیشیدن تمهیداتی در این خصوص میتواند در برنامههای ورزشی و بهرهگیری از انرژی ورزشکاران و تخصص و تجربهی آنان، تأثیر خوب، مهم و بسزایی داشته باشد.