اولدترافورد بدون شماره 7؛ نقصان یا بهبود وضعیت؟

در فاصله یک ماه دنیا برای شیاطین سرخ رنگ دیگری پیدا کرده است. یک مصاحبه تند و آتشین از رونالدو و اذعان صریح به اینکه احترامی برای سرمربی تیم باشگاهی‌اش قائل نیست، جلسه فوری منچستریونایتد در این زمینه و توافق 2 طرفه برای قطع همکاری تمام جملات شیرین رونالدو در روز بازگشت به باشگاه قدیمی‌اش را از یادها برد.

او قول داده بود باز هم در کنار هواداران یونایتد تاریخ‌سازی کند اما قول و قرارها پشت غیبت در تمرینات پیش‌فصل، خروج زودتر از دیگر بازیکنان از ورزشگاه، چهره‌ درهم و ناراضی پس از تعویض یا روی نیمکت و احساس شکست در رقابت این فصل با لیونل مسی گم شد و اکنون یونایتد شاید با بزرگ‌ترین تغییر در ترکیب تیم در میان تیم‌های لیگ برتری ادامه فصل را شروع خواهد کرد. آنها شماره 7 خود را در تیم نمی‌بینند و مرد خاطره‌انگیز سال‌های پایانی هدایت الکس فرگوسن اردوی شیاطین سرخ را ترک کرده است. عکاسان حرفه‌ای می‌توانند با تنظیم زوایای مختلف برای عکسبرداری از یک پدیده، جنبه‌های گوناگونی را به تصویر بکشند و خوبی‌ها و بدی‌های آن را به بینندگان عکس با بزرگ‌نمایی نشان دهند. اکنون وقت آن است که با نگاه عکاسانه به زوایای مختلف نبودن رونالدو در ترکیب منچستر نگاه کنیم و قضاوت را به زمان بسپریم.

زاویه‌ای برای افسوس

نگاه اول به پدیده ترک اولدترافورد توسط رونالدو می‌تواند اینگونه باشد که منچستریونایتد یکی از بهترین ستاره‌های تاریخش را که با پوشش تبلیغاتی گسترده برای نجات تیم از بحران به باشگاه بازگشته بود در ترکیب خود ندارد. دیگر کسی نیست تا هنگام ورود تیم به زمین ورزشگاه خانگی منچستری‌ها جمع زیادی از سرخ‌پوشان روی سکو با تماشای ورودش فریادهای حبس شده در سینه خود را رها کنند و اولدترافورد قدیمی را به وجد بیاورند. رونالدو نیست تا برای بازی‌های بزرگ به عنوان یک وزنه روحی سنگین و یک رهبر درون زمین به هدایت و الهام‌بخشی هم‌تیمی‌ها در مسیر موفقیت بپردازد. او نیست تا گلزنی‌هایش را از سر بگیرد، رکوردهای قدیمی را ارتقا ببخشد، روح و روحیه پیروزی طلبانه  خود را به تیم تزریق کند و به سکونشینان ورزشگاه خانگی بگوید هر اتفاقی هم بیفتد منچستریونایتد هنوز یک شماره 7 را در ترکیب خودش جای داده است. رونالدو نیست تا ستاره‌های نوجوان تیم برای داشتن فرصت بازی در کنار این اسطوره تلاش مضاعف کنند و در صورت موفقیت در این هدف، عکس مشترک با رونالدو درون زمین را در صفحات مجازی منتشر کرده و به آن ببالند. این زاویه برای شیاطین سرخ ناراحت کننده و دلگیر به نظر می‌رسد و شبیه غروب خورشید است؛ وقتی عکاس از ساحل آن را با دوربین خود شکار می‌کند و در عمق غریبانه غروب، رفتن روز و فرا رسیدن شب را گزارش می‌دهد.

زاویه‌ای برای امید

با تمام اندوه رفتن کریستیانو رونالدو از منچستر عکاس دیگری هم هست که می‌تواند زاویه دید مخاطب را تغییر دهد. از این زوایه ستاره بزرگی نیست که با دیر آمدن به تمرینات و زود رفتن از ورزشگاه برای سرمربی مشکل ایجاد کند. با مصاحبه‌های تند و تیز یا سکوت‌های معنی‌دار و یا حتی با نمایش چهره‌های درهم، تمرکز کادر فنی را از آنها بگیرد. رشفورد تمایل بیشتری به گلزنی پیدا خواهد کرد، آنتونی و سانچو بازی‌های بیشتری را تجربه می‌کنند، جوانانی مانند گراناچو از فرصت بیشتری برخوردار خواهند بود و ستاره‌های مد نظر باشگاه با انگیزه مضاعف و امید به درخشش و بزرگ شدن در اولدترافورد به پیشنهاد منچستر یونایتد فکر می‌کنند. رختکن تیم یک مهره سنگین و پر فشار را در خودش ندارد تا تمرکز را از موفقیت بردارد و به درخشش آن تک ستاره معطوف کند. اریک تن‌هاخ قادر است تمام ذهن خود را برای ارائه تاکتیک‌ها و راهکارهای فنی برای ارتقای تیم به کار گیرد و مجبور نیست وقت خود را در تمرین و رختکن به رسیدگی به وضعیت رونالدو و پس از پایان مسابقات به پاسخ در رابطه با شرایط او اختصاص دهد. منچستر بدون رونالدو هم با امیدواری مواجه است. آنها تیم یکدست‌تر و فرمان‌بردارتری نسبت به دوران حضور فوق ستاره پرتغالی خواهند داشت. شماره 7 منچستر خالی شده و مدعیان جوانی برای پوشیدن این پیراهن تاریخی به تلاش و رقابت می‌پردازند و افق‌های دیگری هم پیش روی منچستری‌هاست که همگی آنها با رفتن کریستیانو رونالدو روشن شده‌اند. این زاویه کار هنرمند عکاس دیگری است که همان غروب رفتن ستاره را به تصویر می‌کشد اما از زاویه مردی درون یک قایق و روبه ساحل! ساحلی که با فرا رسیدن شب چراغ‌هایی را در حال روشن شدن دارد و با نگاهی پشت به غروب غم‌انگیز خورشید در حال غرق شدن درون دریا از فرا رسیدن شبی پر از شور و هیاهو و نشاط و دلگرمی و امید خبر می‌دهد. در ساحل آرام شده از رفتن یک مسافر پر خبر و پر حاشیه به هر کجایش که نگاه می‌کنید رنگ امید و شکل جدید زندگی را در می‌یابید. این عکاس از رسیدن شب گزارش تلخی نمی‌دهد و آن را مقدمه صبح نشاط و موفقیت و انگیزه می‌داند.

قضاوت با زمان است

هر 2 زاویه نگاه به ماجرای رفتن رونالدو در اولین روز پس از شروع مجدد لیگ برای منچستر می‌تواند بر دیگری فائق شود. این اریک تن‌هاخ است که در کنار تمام سختی‌های کار در منچستریونایتد باید این موضوع را هم به نفع باشگاه پیش ببرد. او باید زاویه دید عکاس دوم را برجسته‌تر کند و در حالی که زاویه اول و غروب خورشید هم به تماشای مخاطبان منچستر رسیده، صد البته که متمرکز شدن روی یکی از این زوایا کار آسانی برای هیچ کس نیست. مرد هلندی نیمکت پس از پایان غائله رونالدو باید مسیر تیمش را هر چه زودتر پیدا کند و تیمش باید آنقدر درخشان ظاهر شود که خاطره خداحافظی با شماره 7 بزرگ و پر افتخار را به فراموشی بسپارند. از این جا به بعد همه چیز در گرو عملکرد تن‌هاخ خواهد بود. تیم او امروز بدون رونالدو به میادین بازگشته و باید برای پشت سر گذاشتن حجم گسترده حواشی دوران حضور فوق ستاره پرتغالی از همین گام اول با قدرت ظاهر شود. زمان ثابت خواهد کرد رونالدو با ترک منچستر متحمل ضرر شده و یا این منچستر است که با رفتن رونالدو امتیازات زیادی را از دست داده. برای قضاوت در این باره همه چیز را باید به زمان بسپاریم.

حسین سعیدی نیکو