3 نکته اساسی درمورد اقدامی که باعث خلع سلاح شدن تیم ملی شد

حذف نام جلال حسینی و وریا غفوری از فهرست تیم‌ملی شوک بسیار بزرگی به فوتبال ایران وارد کرد. در چندروز گذشته به‌طور مفصل در این مورد بحث شده و عمده واکنش‌ها، به‌شدت انتقادی بوده است. هر جور که حساب و کتاب کنیم، یک جای کار می‌لنگد و به همین راحتی نمی‌توان تصمیم کی‌روش را توجیه کرد.

   اگرچه جلال حسینی و وریا غفوری به قول فدراسیون در «لیست استندبای» هستند و همچنان ممکن است به لیست اصلی برگردند، اما حالا دیگر در شرایطی قرار گرفته‌ایم که هر تصمیم کی‌روش در این زمینه می‌تواند از نظر روانی به ضرر تیم‌ملی باشد؛ طوری که او حتی اگر به‌دلایل فنی این دو بازیکن را برگرداند، ممکن است این اقدامش نوعی عقب‌نشینی در برابر فشار افکار عمومی تلقی شود و نظم و دیسپلین حاکم بر تیم‌ملی را زیر سوال ببرد. به علاوه تیم‌ملی بدون جلال و وریا راهی ترکیه شده و اکنون مهم‌ترین اردوی تدارکانی‌اش را پیش از جام‌جهانی برگزار می کند. برای کی‌روش که روی تک‌تک روزهای در اختیار داشتن بازیکنان ملی چانه می‌زند، خسران بزرگی است که بیخود و بی‌جهت جلال و وریا را از اردوی مهم ترکیه محروم کند و بعد به فهرست اصلی برگرداند. نه؛ او این کار را نخواهد کرد و اگر هم چنین تصمیمی بگیرد، عملا علیه قوانین 7ساله خودش قیام کرده است.

   مساله کلیدی اینجاست که هیچ عذری برای حذف نام جلال و وریا، موجه به‌نظر نمی‌رسد. این دو نفر از نظر فنی بهترین فصل ممکن را پشت سر گذاشتند. حسینی برای دومین فصل متوالی بهترین خط دفاعی لیگ را رهبری کرد و بود و نبودش در تک‌تک مسابقات پرسپولیس تعیین‌کننده بود، وریا هم آنقدر فوق‌العاده بود که حتی خود پرسپولیسی‌ها هم راضی شده بودند او به جای رامین رضاییان در ترکیب اصلی تیم‌ملی به‌میدان برود. از نظر انضباطی هم که کارنامه هر دو بازیکن پاک است؛ به‌خصوص حسینی که همیشه حامی تیم‌ملی و کی‌روش بوده و آخرین مصاحبه‌اش راجع‌به «تنهایی کی‌روش در دفاع از تیم‌ملی» کمتر از 48 ساعت قبل از اعلام لیست بود. توجیه سوم می‌تواند جوانگرایی تیم‌ملی باشد که این فرضیه هم به چند دلیل مردود است؛ نخست آنکه وریا سن بالایی ندارد و جلال حسینی هم همسن پژمان منتظری است، دوم اینکه جام‌جهانی وقت جوانگرایی نیست و کی‌روش هم پروژه جوانسازی تیم‌ملی را از جام ملت‌های آسیا در استرالیا استارت زد، سوم هم اینکه اگر نگاه بلندمدت کی‌روش به‌حذف جلال بود، باید خیلی پیش‌تر این کار را انجام می‌داد تا بازیکنان جوان به جای او از امکانات اردوی تیم‌ملی استفاده کنند؛ درست شبیه تصمیمی که کی‌روش پیش‌تر درمورد امثال خسرو حیدری و آندرانیک تیموریان گرفت.

   درنهایت چاره‌ای نیست جز اینکه به کی‌روش و تصمیماتش احترام بگذاریم، اما کاش اگر پای محاسبات فنی میلی‌متری هم در میان بود، کی‌روش جایی برای جلال و وریا در تیمش باز می‌کرد، حتی به قیمت اینکه آنها را در روسیه بازی ندهد. تیم‌ملی در شرایط فعلی نیاز به فاکتور «محبوبیت» و برخورداری حداکثری از پشتیبانی روانی دارد، اما دو تصمیم عجیب کارلوس بخش زیادی از هواداران را در شوک فرو برده است. جلال و وریا با توجه به شخصیت‌شان می‌توانستند به مهره‌های محبوب تیمی تبدیل شوند که متاسفانه چهره دوست‌داشتنی کم دارد. البته همه این بازیکنان را به حرمت اینکه پیراهن ملی کشور را به تن می‌کنند باید محترم شمرد، اما در تیمی با اعوجاجات بیرانوند و درافشانی‌های طارمی و شیرین‌کاری‌های بیرون از زمین سردار آزمون، امثال جلال و وریا می‌توانستند عامل پیوند قلبی مردم باشند، اما کی‌روش آنها را نخواست.