نقطه ضعف بزرگ برانکو ایوانکوویچ

 پرسپولیس در ورزشگاه خانگی السد، نمایش بدی نداشت و چندبار توانست دروازه حریف را تهدید کند. بازی با سرعت فوق‌العاده بالایی برگزار شد و هر دو تیم توانستند توپ‌های زیادی را به درون محوطه جریمه تیم رقیب ببرند. به‌نظر می‌رسد پرسپولیس درست مثل آخرین دیدارش در این ورزشگاه، می‌تواند با استفاده از یک فرصت مناسب در لحظه مناسب، ضربه بزرگی به السد بزند و برنده این جدال باشد. مدافعان سرخپوش به خوبی مهره‌های هجومی حریف را مهار کردند، علیرضا بیرانوند چند سیو تماشایی داشت و همانطور که انتظار می‌رفت، السد برخلاف فاز هجومی در خط دفاعی، فوق‌العاده نبود و در این بخش از زمین آسیب‌پذیر به‌نظر می‌رسید. بهترین فرصت‌های گلزنی برای قرمزها، اواسط نیمه دوم به‌وجود آمد. یک‌بار بشار رسن و یک‌بار علی علیپور در عمق دفاع حریف حرکت کردند و با سعد الشیب تک‌به‌تک شدند اما هر دو بازیکن نتوانستند در کورس موفق باشند و تعادلشان را تا لحظه آخر حفظ کنند. به‌نظر می‌رسید بشار و علیپور به‌شدت خسته شده‌اند و رمق دقایق اول بازی را در ساق‌هایشان ندارند. حالا سؤال اینجاست که اگر به جای این 2 بازیکن در آن دقایق از مسابقه، دو مهره تازه‌نفس در ترکیب پرسپولیس قرار داشتند، باز هم این فرصت‌ها به سادگی از دست می‌رفتند؟

تعویض‌های دیرهنگام برانکو در دوحه، شانس رسیدن به امتیاز را از پرسپولیس گرفت؛ اولی به حریف موقعیت داد و دومی، تیر خلاص را شلیک کرد. سروش رفیعی که بهترین بازیکن تیمش در جدال با نساجی مازندران بود، در دقیقه «۹۲» بازی با السد به میدان رفت. توپی که سروش رفیعی لو داد در نهایت به یک ضربه خطا برای حریف قطری در ثانیه‌های پایانی تبدیل شد. «احسان حسینی» به‌عنوان تعویضی دیگر برانکو در دقیقه «۹۴» به بازی گرفته شد و روی ضربه ایستگاهی عبدالکریم حسن را به حال خودش رها کرد تا کمک بزرگی به پاس گل این بازیکن برای بغداد بونجاح کرده باشد. در واقع تعویض‌های پروفسور، تعویض‌هایی طلایی برای تیم رقیب به شمار می‌رفتند. دقایق این تعویض‌ها نشان می‌دهد سروش و احسان تنها برای «اتلاف وقت» به زمین مسابقه وارد شده‌اند. برانکو ایوانکوویچ در پنجره زمستانی نقل و انتقالات، مهره‌های زیادی را به خدمت گرفته اما با نفرات تازه‌وارد تیمش درست همان رفتاری را به نمایش می‌گذارد که با احسان علوان‌زاده و حمیدرضا طاهرخانی داشت. به‌نظر می‌رسد حتی اگر کریستیانو رونالدو نیز روی نیمکت پرسپولیس بنشیند، نباید زودتر از 5دقیقه پایانی به حضور در زمین امیدوار باشد!

اگر خریدهای جدید پرسپولیس «امیدوارکننده» نیستند، سرمربی باشگاه مقصر است که تیمش را به اندازه کافی تقویت نکرده و این مقطع فشار را با خوش‌خیالی کلید زده است. اگر هم این خریدها به‌کار پرسپولیس می‌آیند، چرا در جریان بازی‌ها بعد از دقیقه 90مورد استفاده قرار می‌گیرند؟ پیش از این تصور می‌شد ورود مهره‌های جدید، «رقابت» را در پرسپولیس به اوج می‌رساند اما حالا علی علیپور حتی بعد از یک نمایش کاملا ضعیف، تا آخرین ثانیه در زمین باقی خواهد ماند؛ چرا که بودیمیر یک فوتبالیست 90دقیقه‌ای نیست و اولویت تعویض همیشه با این بازیکن است. به‌نظر می‌رسد برانکو به دوران محرومیت و خالی بودن نیمکت پرسپولیس «عادت» کرده و هنوز هم با تیمش، به‌عنوان یک تیم بدون بازیکن برخورد می‌کند. در اهمیت این مربی برای باشگاه و دستاوردهای درخشان او تردیدی وجود ندارد اما شکست در زمین السد، مستقیما نتیجه تعویض‌های دیر و ناموفق مرد کروات است؛ مردی که اگر می‌توانست، قانون تعویض را به‌طور کلی از قوانین فوتبال کنار می‌گذاشت و همه ۹۰ دقیقه‌ها را با همان ترکیب اصلی‌اش سپری می‌کرد.