تاریخ انتشار: 1398/05/13 21:00
کد خبر: 92078

کمیته فنی فدراسیون فوتبال محله بروبیای رفقا!/ این دیوار از «پایه» کج است

کمیته‌ای به نام کمیته فنی در فدراسیون فوتبال سالهاست که فعال است اما اگر کسی بتواند خروجی و تاثیرگذاری این کمیته را به طرز واضحی بگوید کمک بزرگی به فوتبال این مرزوبوم کرده است.
کمیته فنی فدراسیون فوتبال محله بروبیای رفقا!/ این دیوار از «پایه» کج است

روابط و ضوابط دو واژه نزدیک بهم و گاهی خیلی دور از هم در فوتبال است. برای رسیدن به جایی و جایگاهی گاهی باید روابط داشت و برای ماندن و در قله ایستادن حتما باید ضوابطی را طی کرد. اما در فوتبال ایران آیا تعریف روابط و ضوابط همان چیزی است که روی می دهد؟

شکل اتفاقاتی که رخ می دهد سالهاست که نشان می دهد ضوابطی در کار نیست. البته به تازگی تعاریف قابل تحسینی از ضوابط کاری می شود اما این ظاهر ماجراست. چیزی که روی خروجی فوتبال است نشانی از ضوابط و قواعد ندارد. تعاریف زیاد است، جزوات بیشتر و ادعاها طبق طبق. تا دلمان می خواهد حرف های تئوری قشنگ و تو دل برو در این فوتبال هست. افرادی که سالهاست مدرس های ای اف سی و فیفا هستند و به موقع سخن گفتن که می شود از هر دانایی داناتر می آیند و از هر فنی فنی تر اما آنچه در عمل است آنی نیست که در برگه های تئوری می آید.

اینجا در ایران در پس و پیش پرده همیشه روابط بوده اند که گوی را از قاعده برده است. این رایزنی های شبانه و تلفنی و زیر پله ای و لابی های زیبای خانه های مجلل و هتل ها و رستوران ها بوده که نقش تعیین کننده ای در انتخاب ها داشته است. ضوابط کیلویی چند بوده در این انتخاب ها؟! به تازگی هم مدل جدیدی از روابط در انتخاب به نمایش در آمده است و در ظاهر به نظر می آید کمیته های پرطمطراق فدراسیون با ضوابط سخت گیرانه انتخاب می کنند اما در بطن قضیه نشانی از مقررات و اصول نیست.

چه بسا اگر اصولی بود همان زمان که کرانچار سرمربی وقت تیم امید بود کمیته فنی واضح و روشن می توانست توضیح دهد چرا به خواسته کرانچار برای حضور هادی عقیلی به عنوان دستیار اول مخالفت کرده و حضور سهراب بختیاری زاده و رضا شاهرودی بر چه اساسی بوده است؟

همان زمان باید کمیته فنی می گفت چطور می شود هادی عقیلی صاحب عنوان بی تجربه می شود و شانس حضور در تیم امید را از دست می دهد اما چند ماه بعد فرهاد مجیدی از آستین جادویی دوستان در کمیته فنی بیرون می آید و او به ناگاه با اندکی ماه تجربه مربیگری در استقلال و اختلاف با مدیریت باشگاه صاحب تجربه ای وزین می شود که می تواند هدایت تیم امید را برعهده گیرد.

قصد زیرسوال بردن فرهاد مجیدی را نداریم. بحث سر نحوه انتخاب است و محله بروبیایی که در فدراسیون هست و حواس فدراسیون نیست.

روی صحبت با مرتضی محصص است که سالهاست بر اریکه کمیته فنی تکیه زده اما هرگز به صورت روشنی فعالیت های کمیته فنی آن طور که اذهان عمومی را شفاف و روشن کند روی خروجی قرار نگرفته است.

کمیته فنی که باید توضیح دهد ملاک انتخاب حسین عبدی برای تیم نوجوانان چه بوده و چطوئر او همزمان هم مدیرفنی تیم فوتبال جوانان  بانوان هست و هم بر مسند یکی از کلیدی ترین تیم های پایه که آینده این فوتبال را می سازد نشسته است؟

آیا حسین عبدی همانی نیست که تیم بانوان با مدیریت فنی او ناکام شد؟ اکنون کمیته فنی کجاست که بگوید چه می شود تیم های پایه ایران به افغانستان و تاجیکستان می بازد و ککشان هم گزیده نمی شود؟ آیا اگر این تیم ها دست کرانچار و امثالهم هم بود به همین راحتی از این باخت ها می گذشتید؟

ملاک عملکرد و خروجی در کمیته فنی، کمیته جوانان چیست؟ برگزاری چند فستیوال و لیگ هایی که اصلا خروجی آن مشخص نیست چه دردی از فوتبال ایران دوا کرده است. کمی به عقب بازگردیم. کمی سوزن بزنیم به خودمان. به روزهایی که با دعواهای خود ساخته هم انرژی را از خودمان گرفتیم هم کی روش و استفاده نکردیم از کسی که این روزها حتی یک خبر حاشیه ای هم از او در کلمبیا بیرون نیامده است. آیا فریادهای کی روش را به یاد می آوریم که فوتبال پایه ایران را ضعیف و به دور از امکانات و فاقد برنامه می دانست؟

در 8 سال حضور او که کاری نکردیم و کاری هم کردیم که عقب تر بمانیم اما اکنون برنامه مان چیست؟

اصلا نظارتی بر عملکرد لیگ ها و مسابقات رده های جوانان و نوجوانان و نونهالان هست؟ در لیگ جوانان چه خبر است که با یک قانون عجیب آینده و انگیزه بازیکنان این رده کور شده است؟ همیشه در لیگ در رده های مختلف اگر استفاده از قانون بازیکن کمکی هم باشد حضور جوان تر ها برای پر شدن لیست و حضور روی نیمکت است اما در رده جوانان ایران در اقدامی عجیب تیم ها می توانند از 6 سهمیه امید استفاده کنند. قانونی که به نفع آن دسته از بازیکنانی است که نه سن شان به تیم امید می خورد و نه جوانان و با کمک این قانون عجیب و غریب به راحتی سهم جوانان را در تیم هایشان کاهش می دهند.

اوضاع تیم های پایه جالب نیست. نقش دو کمیته جوانان و فنی در این شرایط یکسان است. هر کدام به اندازه هم بی تاثیر در بهبود شرایط و کم فروغ در ایجاد تحول هستند. تیم نوجوانان در یک تورنمنت معمولی دو شکست سوال برانگیز را تجربه کرده و کسی هم عین خیالش نیست و شاید از حالا باید به تیم جوانانی فکر کنیم که آبان مقدماتی قهرمانی آسیا را در پیش دارد و باید بترسیم از روزی که آنها را هم از دست بدهیم.

وقتی به فرایند انتخاب نفرات تیم های ملی نگاه می اندازیم باید بترسیم از روابط و از ناضوابطی که در کمیته های فنی و جوانان حاکم است. از فرایند طولانی برای تشکیل تیم جوانان بعد از آن حذف تاریخی باید ترسید. از 15 ماه بدون سرمربی بودن تیم باید ترسید. از انتخاب سرمربی درست در روزهای پایانی لیگ جوانان باید ترسید. سرمربی که بیشترین باز یهای لیگ جوانان را برای تماشا از دست داده است. انتخاب هایی دم دستی و نزدیک به شروع مسابقات کی و چه زمانی گره از فوتبال ما باز کرده که این فدراسیون و این کمیته فنی دست از روشش نمی کشد؟ معیارهایی که هیچ گاه مشخص نمی شود چه کسی و یا کسانی آن را تایید می کنند. انتخاب هایی که گاهی حتی این قدر شوک برانگیز است که به اعضای خود کمیته فنی شوک حرارتی می دهد. آیا باید باز هم به این باور برسیم که ضوابطی در کار است و روابطی در کار نیست؟

از امکانات سخت افزاری نداشته برای تیم های پایه و زمین های خاکی - که گاهی مصدومیت های شدید هم در پی داشته- برای کشف استعداد هم که بگذریم از نحوه چگونگی استعدادیابی ها چطور بگذریم؟ از مسابقاتی که بدون وقفه و پشت هم برگزار می شود و بازیکنانی که بدون ریکاوری هر روز باید به میدان بروند چه نکته ارزشمندی بیرون می آید؟

این روزها همه پشت ویلموتس خوب رژه می روند. مربی که فعلا دغدغه ای ندارد و حتی بهم خوردن بازی دوستانه در آستانه اولین بازی تیم ملی در مقدماتی جام جهانی او را حرص نمی دهد. او این روزها خوب فرصت داشته به تیم های مختلف تیم ملی سر بزند اما کسی نمی گوید معنی این سرزدن ها چیست؟ آیا این تیم ها ویترین های تزیین شده برای سرمربی تیم ملی هستند تا شوافی باشند برای مسئولان فدراسیون یا قرار است سرمربی تیم ملی به جز نظارت هایی از سر تبلیغ و عکس گرفتن حرکت جدیدی برای فوتبال ایران کند و تیم های ملی بر اساس تفکرات او برنامه های خود را تنظیم کنند؟ کاری که قرار بود کی روش هم برای فوتبال ما کند اما نه او روی خوش نشان داد و نه فدراسیون بلد بود از او کار بخواهد. اکنون با ویلموتس هم می خواهیم همین رویه را در پیش گیریم؟ آیا باید منتظر نتایج تلخ نوجوانان و جوانان و امیدها در آینده باشیم تا یادمان بیاید چرا افکار عمومی و رسانه ها اصرار داشتند بعد از کی روش هم فدراسیون سراغ بهترین ها برود؟

 


کپی لینک کوتاه خبر: https://fartakvarzeshi.com/d/4b5krv

اخبار مرتبط



آخرین اخبار


رفعتی: هیچ تیمی نمی تواند بگوید که در طول فصل از داوری فقط ضرر کرده است

ذات فوتبال پاک است اما تبانی هم وجود دارد
حمزه لو در برنامه فوتبال یک: