زهره فلاح زاده، تیم ملی فوتبال ایران تحت هدایت مارک ویلموتس شب گذشته در منامه مقابل بحرین با یک گل شکست خورد. این شکست اولین باخت ایران با سرمربی بلژیکی بود و البته تنها راهی بود که باز هم فوتبال ملی ایران از دو قطبی بودن کیروش-برانکو به دو قطبی شدن کیروش-ویلموتس تبدیل شود.
اتفاقی که برای فوتبال کشور ما که راه سختی برای رسیدن به جام جهانی ۲۰۲۲ دارد، جز ضرر، منفعتی ندارد. البته طرفداران هر دو قطب اغلب هوادارانی هستند که به جای آنکه فوتبال را با چشم باز ببینند و از راه درست انتقاد کنند، تنها سوار بر موج کریخوانیهای استادیومی شدند. اما نکته مهم و تأسف بار این است که طرفداران کیروش چشم دیدن ویلموتسی که تنها یک ماه است هدایت تیم ملی ما را بر عهده گرفته، ندارند. آنها منتظر یک باخت از تیم ملی هستند تا بیایند از سرمربی سابق پرتغالی تعریف و تمجید کنند.
مسئله مهم این است طرفداران کیروش هنوز هم از او یاد میکنند و طوری آب و تاب به صحبتهایشان علیه ویلموتس میدهند که انگار یادشان رفته او در حال حاضر سرمربی تیم کلمبیا است و هیچ سمتی در تیم ما ندارد.
اینجا سؤال پیش میآید که آیا کیروش آنقدر که مردم ما از او یاد میکنند، او هم از ما یاد میکند؟
باخت به بحرین آن هم پس از یک ماه از حضور ویلموتسی که شناخت چندانی نه روی تیم ما و نه حتی روی فوتبال آسیا دارد، از دید طرفداران کیروش رسیدن به آخر خط است.
گویی این طرفداران یادشان رفته با سرمربی محبوبشان بعد از حضور یک ساله در ایران و در مقدماتی جام جهانی به اولین باخت تاریخ فوتبالمان مقابل لبنان رسیدیم. البته آن موقع هنوز فضای دو قطبی کیروش-برانکو ایجاد نشده بود و صدای اعتراضها بابت باخت مثل شب گذشته بلند نشد.
بر کسی پوشیده نیست، کارلوس کیروش در آن ۸ سال حضورش در ایران به پیشرفت فوتبالمان کمک کرد، هرچند جامی در آسیا به ارمغان نیاورد. اما اینکه طرفداران و عاشقان سینه چاک او حاضرند تیم ملی با ویلموتس به نتیجه دلخواه نرسد و با چماقهایشان به جان او بیفتند، عقلانی نیست. هواداران این قطب درحالی به سمت هواداران تیم ملی یورش بردهاند که این سرمربی شب گذشته از سوی کلمبیاییها بابت باخت ۳-۰ تیمش مقابل الجزایر مورد انتقاد قرار گرفت. تا جایی که او را شارلاتان هم خواندند.
هواداران کیروش و ویلموتس بهتر است از گذشته فوتبال ایران درس بگیرند و بدانند فوتبال ایران یک بار بخاطر دو قطبی شدن کیروش-برانکو ضربه سنگینی خورد. همان جا که بدون تمرکز و در حین دعوا و درگیری بین دو مربی، تیم ما در نیمهنهایی به ژاپن باخت تا باز هم فینال آسیا شود یک آرزو برای همه ما. تا باز هم درگیریهای بیرون زمین، فوتبال درون زمین ما را تحت شعاع قرار دهد و دودش تنها به چشم خود ما رود.
درحال حاضر حمایت از تیم ملی باید هدف تمامی هواداران فوتبال ایران شود. چرا که نرفتن به جام جهانی قطر نه به کیروش مقام و کاپی میدهد و نه به ویلموتسی که پول به جیب میزند، ضرری میرساند.