سرمربی استقلال و اشتباهاتی که هرسال تکرار می شود

استقلال و پرسپولیس به تناوب و در دوره‌های مختلف بازیکنان کم یا زیادی در تیم ملی ایران داشته‌اند که قدرت آنها هم معمولا در جدول رده بندی با تعداد بیشتر و کمتر ملی‌پوشان بالا و پایین رفته است اما اینکه یکی از این دو تیم حتی یک بازیکن هم در تیم ملی نداشته باشد اگر بی سابقه نبوده حداقل کم سابقه بوده است. در واقع صعود منهای استقلال به جام جهانی روسیه حرف‌های زیادی در دل خود دارد.

حرف‌هایی مستند به اندازه دریافت ۶ گل از العین امارات. در واقع همین بی نماینده بودن استقلال در تیم ملی منتج به سنگین‌ترین شکست استقلال در همه ادوار شده است چون تجربه و بین‌المللی بودن از این تیم رخت بربسته است. استقلال در نقل و انتقالات سال قبل، در تمریناتش در طول سال و در نگهداری ملی‌پوشانش بسیار ضعیف عمل کرده و این اصلا قابل کتمان نیست. استقلال سال گذشته هم بهترین‌ها و لیست منصوریان را نخرید و به جای خرید ملی‌پوشان به خرید غیر ملی‌پوشان روی آورد و جایگاهش را در تاریخ فوتبال ایران تضعیف کرد. خریدهایی مثل آرش افشین، بختیار رحمانی، کنعانی زادگان، حاج محمدی، حتی همین بیت سعید و... نشان از آن دارد که استقلال به دوم بودن عادت کرده است و لیستی را می‌خرد که مازاد پرسپولیس یا سپاهان است.

همین امثال منشا و ساسان انصاری جزو لیست منصوریان بوده‌اند اما استقلال در بخش نقل و انتقالاتش نتوانسته هیچ کدام از این بازیکنان را بگیرد و حتی شایان مصلح را هم دو دستی به پرسپولیس واگذار کرده است. شکست استقلال در نقل و انتقالات پارسال و امسال منجر به حذف این تیم در تیم ملی ایران شده است. البته این تیم در به کار گرفتن جوان‌ها خوب عمل کرده اما جوانگرایی بیش از اندازه منجر به عدم قهرمانی، حذف از جام حذفی، حذف از لیگ قهرمانان آسیا و دریافت شش گل از رقیب آن سوی خلیج فارس شده است. در واقع استقلال در کنار جوانگرایی مثل پرسپولیس باید بازیکنان تاپ را هم به خدمت می‌گرفت که چنین نکرده است و این یعنی سقوط استقلال. این رویه امسال هم تا این لحظه ادامه داشته و تا کنون استقلال در جذب ملی‌پوشان موفق نبوده است.