تفاوت استقلال و پرسپولیس در میانگین سنی بازیکنانشان
استقلال در فصل نقل و انتقالات، پژمان منتظری، مجتبی جباری، حسن بیت سعید، سجاد شهباززاده، داریوش شجاعیان، سرور جباروف و آرمین سهرابیان را جذب کرد.
بازیکنانی که آمدند تا عصای دست منصوریان باشند و او را در مسیر پر پیچ و خم قهرمانی در لیگ یاری کنند. در میان این خریدها، نام چند بازیکن باتجربه و بالای 30 سال نیز دیده می‌شود. بازیکنانی که برگشتند تا خط بطلانی بکشند روی تفکرات منصوریان. تفکرات سرمربی استقلال که پس از موفقیت در بازی‌های نیم‌فصل دوم لیگ شانزدهم مدام از جوانگرایی صحبت می‌کرد و اعتقاد کامل به نسل جدید استقلال.
استقلال با حضور پژمان منتظری، مجتبی جباری و سرور جباروف، حالا بیشتر از تمام تیم‌های لیگ برتری بازیکن مسن در اختیار دارد. خیلی بیشتر از رقیب دیرینه و سنتی‌اش یعنی پرسپولیس که فقط نام 3 بازیکن بالای 30 سال را در فهرست خود قرار داده است. مهدی رحمتی (35 )، لئوناردو پادوانی (33 )، پژمان منتظری (33 )، خسرو حیدری (34 )، وریا غفوری (30 )، امید ابراهیمی (30 )، مجتبی جباری (34 )، جابر انصاری (30 )، هرایر مگویان (30 ) و سرور جباروف (34 )، 10 بازیکن بالای 30 سال استقلال محسوب می‌شوند.
این 10 بازیکن- بخصوص رحمتی، پادوانی، منتظری، خسرو حیدری، جباری و جباروف – به روزهای پایانی فوتبال خود رسیده‌اند. عجیب اینکه استقلال باز هم از این بازیکنان با آغوش باز استقبال کرده و آنها را به جمع خود بازگردانده. بازیکنانی که مشخص نیست آیا توان بازی برای استقلال، مثل سال‌های قبل را دارند یا نه؟
یک بازیکن بالای 30 سال شاید از لحاظ تجربه کمک شایانی برای یک تیم فوتبال باشد اما از نظر بدنی نه. آسیب دیدگی‌های متوالی سراغ این طیف از بازیکنان می‌آید و البته توان بدنی شان نیز در طول فصل تحلیل می‌رود. نتیجه‌اش غیبت این بازیکنان در بخش اعظمی از فصل است و بسته ماندن دست سرمربی برای استفاده از تمام نیروی انسانی اش. اینها عواقب استفاده از بازیکنان بالای 30 سال است که منصوریان می‌داند و انجام‌اش نمی‌دهد اما برانکو می‌داند و آن را به درستی مد نظر قرار می‌دهد.
در میان اخبار
پرسپولیس فهرست خود را با جمعی از بازیکنان میانسال مانند محسن مسلمان، کمال کامیابی نیا، فرشاد احمدزاده، محمد انصاری و... تکمیل کرده. بازیکنانی که 24 تا 28 سال دارند. در پرسپولیس فقط جلال حسینی، حسین ماهینی و محسن ربیع خواه بالای 30 سال دارند و باقی فهرست برانکو را بازیکنان جوان و میانسال – از لحاظ فوتبالی – تشکیل می‌دهند.
این بهترین نکته‌ای است که برانکو رعایت می‌کند، چون می‌داند پرسپولیس در لیگ قهرمانان آسیا چه بازی‌های سختی پیش رو دارد و چه حریفانی قرار است مقابل این تیم قرار بگیرند. منصوریان اما فارغ از تمام این دغدغه‌ها تیمش را بسته و از بازیکنانی استفاده کرده که نمی‌داند آیا تا پایان فصل می‌توانند کنارش باشند یا نه.
اگر از این سبک خرید در استقلال انتقاد کنیم و پرسپولیس را مورد تقدیر قرار بدهیم دوباره به یک صحبت کلیشه‌ای بر می‌خوریم. اینکه فوتبال سن و سال نمی‌شناسد و سپس نمونه‌هایی چون مهدی رجب زاده، رضا عنایتی و خیلی‌های دیگر. عنایتی، رجب زاده و ابراهیم صادقی استثناهایی بودند که ترجیح دادند تا سن سی و چند سالگی بازی کنند و از زمین فوتبال جدا نشوند. آیا همین چند بازیکن می‌توانند ملاکی باشند برای اینکه بگوییم فوتبال سن و سال نمی‌شناسد و دوباره حرف‌های تکراری به زبان بیاوریم؟
استقلال از این حیث، در فصل نقل و انتقالات شکست خورده و از قافله مدعی‌ها عقب مانده است. اینکه بازیکنان باتجربه و اسم و رسم دار جذب یک تیم شوند قطعا نمی‌تواند ملاکی برای موفقیت باشد. موفقیتی که هم مدیران باشگاه استقلال در پی‌اش هستند و هم منصوریان که فصل قبل را با نایب قهرمانی به پایان رساند اما حالا هم و غم خود را گذاشته تا عنوانی در خور را برای استقلال به دست بیاورد.
