پرسپولیس ِ برانکو، موردی نقض برای سندرم سال بعد از قهرمانی

در فوتبال ایران همیشه سندرمی وجود داشت به نام سال بعد ازقهرمانی. بسیاری از تیم‌ها و مربیان گرفتار این سندرم می‌شدند و بعد از قهرمانی تیم و یا سرمربی در تیم جدیدش دچار افت شدید می‌شد.

فولاد خوزستان و استقلال خوزستان و وعبدالله ویسی  نمونه‌هایی از این سندرم هستند که سال بعد از قهرمانی با افت فاحشی مواجه شدند و البته مربیانی مثل حسین فرکی هم توانستند خلاف این روند را طی کنند. پرسپولیس و برانکو اما نه تنها مورد نقضی برای این قضیه هستند که بدعت جدیدی را هم پایه‌گذاری کردند؛ بهتر شدن و پیشرفت بعد از قهرمانی. پرسپولیس این فصل از هر جهت از پرسپولیس فصل گذشته که توانست قهرمان لیگ برتر شود بهتر بود. یکی از این پیشرفت‌ها در خط حمله اتفاق افتاد. پرسپولیس فصل گذشته که اقتصادی‌تر فوتبال بازی می‌کرد و البته به واسطه حضور طارمی موقعیت‌های زیادی را از دست می‌داد ۱۸ گل زد و عنوان بهترین خط حمله نیم‌فصل را به تراکتورسازی هدیه داد. این فصل اما پرسپولیس این عنوان را هم از آن خود کرد و با ۲۷ گل زده بهترین خط حمله نیم‌فصل شد.

در این ۹ گلی که به گل‌های پرسپولیس اضافه شده نقش خریدهای جدید این تیم کاملا مشخص است. خریدهای جدید پرسپولیس روی ۸ گل از ۹ گل اضافه شده این تیم نقش داشته‌اند. منشا مهاجم جدید پرسپولیسی‌ها ۲ گل برای این تیم در لیگ برتر به ثمر رسانده. سیامک نعمتی و بشاررسن یک پاس گل را در کارنامه‌شان ثبت کرده‌اند. شجاع خلیل‌زاده ۲ گل و شایان مصلح هم یک گل زده تا در مجموع ۸ گل را برای پرسپولیس ساخته یا زده باشند. حضور این بازیکنان به علاوه درخشش علیپور باعث شد تا این تیم در غیاب بهترین گلزن دو فصل اخیرش نه تنها افت نکند بلکه پیشرفت قابل توجهی هم داشته باشد. اگر بازیکنانی مانند منشا و بشار رسن که از آنها انتظار بیشتری می‌رفت عملکرد بهتری داشتند، این عدد می‌توانست حتی رویایی‌تر از این هم باشد.