مردی که در اوج ایران هراسی آمد؛ کارلوس کی روش؛ سردار سازندگی و رهبر اصلاحات در فوتبال ایران!
آن مرد آمد !
مردی که در آستانه تنش های سیاسی بهمن ماه سال هزار و سیصد و هشتاد و نه در ایران و در ادامه اعتراضات سریالی کاندیداهای وقت و طرفداران بی شمارشان به نتایج انتخابات ریاست جمهوری سال هشتاد و هشت، عزم سفر به تهران کرد و در اوج ایران هراسی از میان گزینه های سرمربی گری تیم ملی کشورمان ، نام نامی او برون آمد.
انتخاب غرور انگیزی که بدون اغراق می توان از آن به عنوان مرحمی بر زخم های به جا مانده، از تصمیمات زیان بار مسئولان ارشد ورزشی و حتی سیاسی کشور در آن زمان یاد کرد.
سرمربی نام آشنائی که سابقه هدایت تیم ملی کشورش و تیم ملی آفریقای جنوبی را در دو دوره جام جهانی و هم چنین سرمربی گری باشگاه های مطرحی چون کهکشانی های شهر مادرید و مربی گری شیاطین سرخ را در کارنامه درخشان خود یدک می کشد.
او بالاترین نشان لیاقت یک ورزشکار را زمانی از دولت پرتغال دریافت کرد که با کسب دو عنوان پیاپی قهرمانی جام جهانی جوانان و هم چنین قهرمانی جام ملت های اروپا نوجوانان و با کشف چهره هایی نظیر لوئیس فیگو ، روی کاستا و ژائو پینتو ، به معمار نسل طلائی فوتبال پرتغال شهرت یافت.
وی که به عنوان شناخته شده ترین مربی فوتبال که تا به حال به ایران آمده است در میان علاقه مندان به این رشته در کشورمان و در میان سرمربیانی که تجربه حضور بر روی نیمکت تیم ملی مان را دارند به شمار می رود ، حائز رکورد طولانی ترین دوران سرمربی گری تیم ملی ایران نیز می باشد.
وی جملگی رکوردهای ملی فوتبال ایران را منحصر به خود کرد و با دو صعود مستقیم و پیاپی به جام جهانی فوتبال که برای اولین بار در تاریخ فوتبال ایران به وقوع پیوسته است، بیش از پیش بر دل مردم و تاریخ ورزش این مرز و بوم رخنه کرد.
نا خدائی که بیش از ۸۰ ماه است سکان هدایت کشتی فرسوده فوتبال ایران را ، در دریائی نا آرام به دست گرفته است !
آن مرد می رود !
اما تمامی یادگاری های دوران پر افتخار حضورش در کشورمان می ماند.
او می رود اما …
در میان اخبار
تمامی امکاناتی که با چنگ و دندان و با درگیری های لفظی گاه و بی گاهش مهیا کرده می ماند.
او که رفت …
تاریخ نیز به دو دوره صعود پر قدرت ایران به جام جهانی و حضور مستمر تیم ملی کشورمان ، در صدر رنکینگ تیم های ملی فوتبال آسیا شهادت خواهد داد.
تندیس پرچم دار پر افتخار پدیده شوم بازیکن سالاری را بسازیم و از او به عنوان رهبر اصلاحات در فوتبال ایران یاد کنیم.
تلاش های او را در راه تغییر کم هزینه ، آهسته و پیوسته نسل های فوتبال ایران پاس بداریم و بر جوان گرائی و در عین حال تجربه مداری سردار سازندگی فوتبال کشورمان ارج نهیم.
و در آخر
به عمل کار بر آید
به سخن دانی نیست …
نویسنده: میلاد فاندر
