ابراهیم‌زاده-سپاهان به یاد دهه 80!

 خبر که رسید برگشتیم به دهه هشتاد. به آن روزها که منصور ابراهیم زاده حتی سرمربی موقت تیم ملی هم شده بود در همان روزهایی که کلمنته به ایران آمد. یادمان هست او را با آن پای مصدوم و عصای زیر بغل که همراه با کاروان اعزامی مدیران و اعضای هیات رییسه و دیگرعزیزان دلبندی که می‌خواستند سعادت عکس انداختن به کلمنته را داشته باشند به فرودگاه رفت!

حتی خبرش هم که آمد حضراتی که عجله داشتند آقای کلمنته را به هتلش برسانند آنقدر زود بار برگشت به تهران را بستند که منصور ابراهیم زاده در فرودگاه جا ماند و ناچار شد تاکسی بگیرد و برگردد! و با این همه هیچ وقت صدایش در نیامد ، هیچ وقت اعتراض نکرد و هیچ وقت از بی وفایی مدیران ایرانی گله نداشت که چرا به عنوان دستیار به کلمنته یا حتی نفر بعدی کارلوس کی روش معرفی نشد. راهش را جدا کرد و در فوتبال باشگاهی به مسیرش ادامه داد.مسیری که تا فینال لیگ قهرمانان آسیا هم رسید.

منصور ابراهیم زاده اما در روزگاری که اسمش حتی برای نشستن روی نیمکت پرسپولیس هم مطرح شده بود ریسک نکرد و نیامد.اگرچه خبر آمد که مذاکرات خوب بود اما سیاست باشگاه تغییر کرد و او نیمکت را به مربی دیگری باخت.

جدایی از ذوب آهن سرآغاز زمین خوردن او بود. او از مردی که به فینال لیگ قهرمانان رسیده بود به مربی ای تبدیل شد که با تیم های متوسطی مثل پیکان و نفت قرارداد می بندد. چند سال کار در باشگاه هایی چون راه آهن، پیکان، نفت و مس کرمان او را از صحنه اول مربیگری در ایران دور کرد.

او حالا در شرایطی به سپاهان برگشته که هردو طرف این قرارداد از درخشش طلایی دهه هشتاد فاصله دارند. نه ابراهیم زاده منصورخان پر مشتری دهه هشتاد است و نه سپاهان آن تیم قدرتمند و سازمان یافته آن دوره طلایی است. کار اصلی منصور ابراهیم زاده در سپاهان ، بقای این تیم در لیگ نیست. او باید از حالا خود را برای تغییر و تحول در فصل آینده آماده کند.