اینجا ایران است آقای برانکو! احتمالا ما را و فرهنگمان، عصبانیتهای مان، نوع استدلالهایمان، منطق گفتگویمان و ... را تا حدودی شناختهای. با همین ویژگیها هم هست که یکی مثل تو را مرد یخی میدانند. اینجا ایران است و خوب میدانی که با یک برد بهترین مربی عالم میشوی و با یک باخت مربی ترسویی که شانسی و بدون برنامه تیمش را دو فصل پیاپی قهرمان کرده و در آسیا به جمع چهار تیم برتر رسانده.
میان آن همه صفتهایی که بعد از بازی دیروز و شکست در دربی به تو میدهند، «ترسو» ظالمانهترینشان است. فرق است بین محافظهکار بودن و ترسو بودن. تو نشان دادهای محافظهکاریهای خاص خود را داری. در این فصل عناصر تدافعی تیمت را بیشتر کردی چون وقتی با همان شیوه سابقت به الهلال باختی باز هم همه موفقیتهای قبلیات را زیر سوال بردند. دیدی با چهار پنج بازیکن در فاز هجومی هم میتوانی لیگ را ببری. عقب زمین را محکم نگه داشتی تا دیگر نخواهی همانند لیگ پانزدهم به خاطر گل خورده قهرمانی را از دست بدهی. دیدی که تیمت از سوی رقیبان آنالیز شده و آنها به انتظار مینشینند تا تو پرتعداد حمله کنی و با ضدحمله کارت را بسازند. زمانی که با شیوه هجومی به نفت تهران باختی کسی به تو نگفت مربی شجاع. زمانی که در دربی فصل پیش بدون هافبک دفاعی تخصصی باز هم با شیوه تهاجمی به مصاف استقلال رفتی و اسیر ضدحملات حریف شدی باز هم کسی به تو نگفت شجاع. اما امروز به تو میگویند ترسو، چون که دربی را باختهای و بازیکنان مدنظرت برای ترکیب اصلی با بازیکنانی که هوادار و رسانهها میپسندند تفاوت دارد. تو به فکر فصل بعدی و نمیخواهی بازیکنی که حاضر به تمدید قراردادش نیست را بازی دهی و آنها به همین لحظه و به همین بازی فکر میکنند.
تو اگر ترسو بودی و سیاستمدار، پس از دو فصل قهرمانی، قراردادت را دوسال دیگر تمدید نمیکردی. تمدید قرارداد به مدت دوسال دیگر یعنی میخواهی دو سال دیگر هم قهرمان شوی و خوب میدانی که این چه هدف سختی است. استقلال هم شفر را دارد. یک گرگ بالاندیده و باتجربه. مگر او به این راحتی میگذارد تو برای سومین بار قهرمان شوی؟ تو این را میدانی و باز هم قراردادت را تمدید کردی. تو به جای ادا درآوردن در کنار زمین، مشت گره کردن، بالا و پایین پریدن و کری خواندن، شجاعتت را در همان تمدید قراردادت نشان دادی. آن هم در سرزمینی که با یک برد خدا میشوی و با یک باخت شیطان.