مصدومیت های مکرر استقلالی ها؛ مشکل از کجاست؟

اینک که منصوریان رفته و شش ماهی است که نظام کاری وینفرد شفر دایر شده باز مصدوم روی مصدوم در سیستم کاری استقلال چهره می‌نمایاند و هر چند فوتبال حرفه‌ای سرشار از اینگونه مصدومیت‌ها است اما وقتی یک اتفاق خاص و یک روند واحد دایما در یک تیم – بیشتر از سایر تیم‌ها – تکرار می‌شود، باید به روش‌ها و سیاست‌هایی که این محصول – آسیب‌دیدگی مکرر – را موجب می‌شوند شک کرد و پرسید که آیا شدت و حدت تمرینات موجب این عارضه است و یا ضعف و کوتاهی در دوران بدنسازی که سبب می‌شود ناآماده‌ها وارد چرخه کار لیگ شوند و در کشاکش مسابقات لیگ و جام حذفی و میدان‌های آسیایی آسیب‌های درشت ببینند و به سرنوشتی دچار شوند که دیده‌ایم.

در فصل جاری پژمان منتظری دچار مصدومیتی 100 روزه و از ناحیه قفسه سینه به شدت مصدوم شد، وریا غفوری در ادامه سری مصدومیت پر شمار خود، دو سه فقره غیبت‌های چند جلسه‌ای در استقلال داشت و هر بار که برگشت پس از یکی دو بازی خوب عوارضی تازه را در کارش بروز داد، محسن کریمی «همیشه شکننده» از ناحیه رباط صلیبی آسیب دید و زودتر از آذرماه 97 برنمی‌گردد و تیام سنگالی که شروع به حل مشکلات خط حمله تیم کرده بود، با آسیب‌دیدگی از ناحیه ساق پا استقلال را تنها گذاشت و پیش از تمامی آنها روزبه چشمی یک مصدومیت 20 ماهه را پشت سر نهاد تا به صحنه برگردد و خسرو حیدری سه چهار سالی است که بین کلینیک و محل تمرین در رفت و آمد است و یعقوب کریمی قبل از جدایی‌اش از استقلال کم مصدومیت نکشید و سجاد شهباززاده در فصلی که به جدایی‌اش در نقل و انتقال‌های زمستانی منجر شد، مصدومیتی 50 روزه را از سر گذرانده بود و البته مجید حسینی هم این روزها آسیب دیده و از دور خارج است.

مدیران استقلال که ید طولایی در «استاد» خواندن خود دارند و یکی‌شان می‌گوید آبی‌ها بسیار شانس آورده‌اند که وی مدیر ارشدشان است (!) بد نیست هیاتی متشکل از کارشناسان داخلی و اساتید آسیب‌شناسی را مسوول بررسی این فرآیند کنند تا مشخص شود چه چیزی این همه مصدوم طولانی مدت روی دست آبی‌ها می‌گذارد زیرا غفلت آنها به حدی رسیده که حتی بازیکن تازه استخدام شده مقدونیه‌ای آنها (به نام بویان) نیز از روز اول مصدوم بوده و دو ماه پس از عقد قرارداد تنها مقابل مشکی‌پوشان بازی کرده است.