امسال هم دقیقا مثل دو سال گذشته ماجرای تمدید قرارداد کمال کامیابینیا با پرسپولیس بیخ پیدا کرد. کمال وقتی در تابستان94 از نفت تهران به پرسپولیس آمد، ستاره چندان مشهوری نبود. تا پیش از آن همه اطلاعات مربوط به او صرفا در حضور غیرقانونیاش در ترکیب تیمملی امید در بازی با عراق خلاصه میشد؛ آنچه به حذف اداری و تاریخی تیم المپیک ایران منجر شد. با این وجود حضور در پرسپولیس از کمال یک بازیکن مشهور ساخت که بارها هم به اردوی تیمملی دعوت شد. او 3سال برای سرخپوشان بازی کرد، ولی در پایان هر فصل به سختی و با کلی تنش و جنگ اعصاب حاضر به تمدید قراردادش شد. او در پایان همان لیگ پانزدهم و پس از فصلی که از یک بازیکن تقریبا گمنام به ستارهای مشهور تبدیل شده بود ناز کردن را بنیاد گذاشت و در روزهایی که به سنت مدیریت سابق پرسپولیس همه بازیکنان قرارداد دو ساله میبستند، کامیابینیا بعد از کلی کرشمه و اطوار، تنها حاضر به تمدید یک ساله قراردادش شد. این داستان برای تابستان بعدش هم تکرار شد و طبیعی بود که امسال هم شاهد همان ماجرا باشیم.
در فصلی که پرسپولیس از جذب بازیکن محروم است، طبیعتا نگاه هواداران این تیم به وفاداری بازیکنان فعلی بود، اما خیلیها در این آزمون رد شدند. صادق محرمی و فرشاد احمدزاده که رسما رفتند و محسن مسلمان هم در عمل کاری کرد که حفظش برای باشگاه مقدور نبود. حالا هم کمال دارد این داستان را کامل میکند؛ بازیکنی که اولتیماتوم دو روزه باشگاه برای تمدید قراردادش را به کتف همیشه مصدومش گرفته و حداقل تا لحظه تنظیم این مطلب خبر رسمی در مورد آینده او منتشر نشده. جالب است که گفته میشود حتی بخشودگی جرایم گذشته از جمله در ماجرای اعتصاب تکنفره کمال پیش از بازی پارسال با سیاهجامگان و ارایه رقم پیشنهادی چشمگیر هم آقای هافبک دفاعی را راضی نکرده است. بهنظر میرسد کامیابینیا در این 3سال به «دندان لق» پرسپولیس تبدیل شده که نگه داشتنش علاوه بر درد مداوم، کارایی سابق را هم ندارد. شاید به صلاح همه باشد که قرمزها یکبار برای همیشه این دندان لق را بکشند و کنار بگذارند. حتی مستاجرها هم تابستان هر سال اینقدر در کش و قوس تمدید قرارداد منزل مسکونیشان نیستند که پرسپولیس بهعنوان یکی از بزرگترین تیمهای ایران و آسیا ناچار است هر سال کلی منت کمال را بکشد. خوب شد او جامجهانی نرفت و اینقدر ناز دارد، اگر مثل هافبک دفاعیهای استقلال «جهانی» میشد تکلیف چه بود؟