درسهای بازی آرژانتین و کرواسی برای فوتبال ایران

 اما چه شد که آرژانتین با لشگری از ستاره های فوتبال جهان به همراه لیونل مسی نتوانست انتظارات را بر آورده کند و شروع ضعیفی در جام داشتند؟ در ادامه این مطلب قصد داریم به درسهای بازی آرژانتین و کرواسی برای فوتبال ایران داشت، بپردازیم؛ با ما همراه باشید.

اتمام دوران ستاره محوری؛ تاکتیک تیمی حرف اول را می زند

اگر مصاحبه ها و رویکرد کادر فنی تیم ملی و برخی همراهان رسانه ای آنها در قبل از جام جهانی ۲۰۱۸ را مرور کنیم، اشارات مستقیم آنها به بازیکنان مطرحی که قرار است مقابل ایران بازی کنند را پی دا خواهیم کرد؛ اشاراتی از جنس اینکه بازیکنی از ایران نمی تواند با رونالدو به هوا بپرد، مهار اینیستا و ایسکو و اسپانیای پر ستاره کار راحتی نیست و مراکش قویترین تیم حال حاضر آفریقا است و لشگری از ستارگان این تیم که در اروپا بازی میکنند، دشوار است و …  اما جام شروع شد و ما هم در مقابل مراکش بازی کردیم و هم در برابر اسپانیا و خبری از توصیفاتی که قبلاً شنیده بودیم نبود. این اتفاق تنها مربوط به تیمهای پرستاره رقیب ایران نیز نمی شد و در بازی کرواسی و آرژانتین نیز شاهد غلبه تاکتیک برتر کرواسی بر تکنیک فردی ستارگان آرژانتین بودیم که به طور کلی این سیگنال را صادر می کنند که دوران فوتبال تک محوری تمام شده و این تاکتیک تیمی است که برتری در زمین مسابقه را تعیین می کند و نه تعدد ستارگان در یک تیم. در نتیجه اگر به کار فنی خود به قابلیتهای بازیکنان خود اعتقاد داشته باشیم، دلیلی برای وحشت کردن از هیچ تیمی در فوتبال فعلی جهان وجود ندارد.  این یک ادعا نیست و در عمل نیز ثابت شده است.

تنوع تاکتیکی در طول بازی

تیم کرواسی در دیدار شب گذشته ش مقابل آرژانتین پرستاره در حین بازی برای لحظات مختلف بازی برنامه خاصی داشت و بازیکنان تاکتیک پذیر این تیم وقتی توپ را از دست می دادند به خوبی با تغییر آرایش به ساختاری در دفاع سه لایه در زمین استقرار پیدا می کردند به طوری که تنها چند ثانیه پس از لو رفتن توپ، شاهد حضور ۱۱ بازیکن این تیم در یک سوم دفاعی کرواسی بودیم؛ اما چه شد که وقتی تیم ایران این تاکتیک را اجرا کرد، برخی از کارشناسان جهان از آن اعتقاد کردند و دفاع اتوبوسی ایران را زیر سوال بردند اما کرواسی نیز در دقایق زیادی از بازی همینکار را کرد و یا مکزیک مقابل آلمان در بیشتر دقایق بازی همینکار را تکرار کرد اما کارشناسی به آنها خرده نگرفت؟ جواب سوال این است که آنها به طور مداوم روی به استفاده از این تاکتیک نمی آوردند و وقتی صاحب توپ می شدند به سرعت با چند جا به جایی سریع در زمین، تیم حریف را در ضد حملات تحت فشار قرار می دادند اما نکته ای که در تیم ایران وجود داشت این بود که استقرار بازیکنان در ضد حملات در نیمه اول با مشکل مواجه شد و همین نکته باعث زیر توپ زدنهای پیاپی و لو رفتن سریع توپ می شد و از همین رو، هر بیننده ای که بازی ایران و اسپانیا در نیمه اول را تماشا می کرد شاهد بازی یک طرفه و یک گله ای بود که تنها بر روی دروازه ایران جریان دارد. البته تیم ایران در نیمه دوم از تاکتیک دفاع اتوبوسی معروف کیروش فاصله گرفت و بازی پایاپای خوبی با اسپانیا انجام داد اما سبک بازی نیمه اول کافی بود تا برخی منتقدین کیروش از جمله روی کین کاپیتان منچستریونایتد لب به اعتراض نسبت به این سبک بازی بگشایند.

کروات ها دفاع کردند ولی ضدفوتبال بازی نکردند

مهمترین اتفاقی که در بازی شب گذشته کرواسی و آرژانتین رخ داد، این بود که تیم کرواسی هرگز رو به ضد فوتبال نیاورد و خبری از دایوهای شبیه سازی شده ، تمارض و مصدومیت های غیرواقعی و … در زمین نبود. دنی کارواخال با اشاره مستقیم به این نکته در بازی ایران و اسپانیا از ضدفوتبال و وقت کشی ایرانی ها انتقاد کرد و گفت دفاع لایه لایه نیز نوعی از فوتبال است و هیچکس نمی تواند به آن خرده بگیرد اما وقت کشی بخشی از ضدفوتبال است و نسبت به این موضوع اعتراض و انتقاد دارم.

ای کاش چند بازیکن تیم ملی حرکات آماتور خود در اتلاف وقت در بازی با اسپانیا را تکرارر نمی کردند تا این برچسب اکنون بر پیشانی تیم ملی ایران نباشد؛ تیمی که با دفاع و وقت کشی قصد گرفتن امتیاز را دارد.  کرواسی نیز از دفاع سه لایه استفاده کرد و در بسیاری از دقایق ۱۱ بازیکن این تیم در باکس محوطه جریمه خودی مشغول دفاع بودند اما هیچ کارشناسی آنها را بهضد فوتبال متهم نکرد.

ترس بی مورد از نتیجه؛ برخی افراد و رسانه ها مردم را ترساندند

یکی از مواردی که در فضای مجازی و رسانه های کشور ما قبل از جام جهانی به چشم می امد، خود کم بینی بود که به هواداران و بازیکنان تیم ملی القا می شد. شوخی هایی که تاثیر عمیقی بر باور بازیکنان و بر روحیه آنها داشت؛ شوخی هایی که با بیرانوند، با روزبه چشمی و … انجام شد و نتایج و شکست های سنگینی که رسانه ها برای تیم ملی متصور بودند. با توجه به این فضا، بسیاری از هوادراان فوتبال از ترس آبروریزی بزرگ در جام جهانی، از تاکتیک های فوق دفاعی کیروش حمایت کردند و حتی فکر اینکه بازیکنان تیم ایران این پتانسیل را دارند پا به پای بهترین بازیکنان جهان فوتبال بازی کنند را هم به ذهن راه نمی دادند و ترجیخ می دادند با یک شکست آبرومند جام را ترک کنند و صرف بازی مقابل ستارگان جهان برایشان کافی بود! تصوری که افرادی مثل عادل فردوسی پور به آن دامن زدند و با پائین آوردن سقف آرزوهای فوتبالی هواداران به نوعی اعتماد به نفس را از هواداران و بازیکنان ایران گرفتند که خوشبختانه بازیکنان ایران نشان دادند ظرفیت بازی مقابل بهترینهای جهان را دارند و دیگر دوران دفاع سفت و سخت مقابل این تیمها در طول ۹۰ دقیقه گذشته است.

مثل معروفی در فرهنگ فارسی زبانان وجود دارد که می گوید مزد ترس، مرگ است؛ در واقع ما با ایجاد وحشت از حریفان در ملی پوشان، قبل از اینکه وارد زمین شوند آنها را به نوعی بازنده کرده ایم؛ و همین عامل ترس باعث می شود سرمربی تیم ملی به دلیل جوی که در رسانه های ایرانی وجود دارد و ترس از حمله به او، تاکتیکهای به شدت دفاعی را در بازیها پیشه بگیرد و فشار زیادی را تحمل کند؛ موضوعی که مطلوب هواداران فوتبال در ایران نیست و فوتبالی را از تیم ملی طلب می کنند که در نیمه دوم بازی با اسپانیا دیدند.

پ.ن: نکته جالب اینکه عادل فردوسی پور مدعی شد برخی افراد اکنون باید با نتایج تیم ملی عذاب وجدان بگیرند و …  با نگاهی به نوع گفتمان او و برخی رسانه ها قبل از جام جهانی و یا حتی در بازی با مراکش که در تا دقیقه ۲۰ آرزوی تمام شدن بازی را داشتند، به این نتیجه می رسیم که نفر اولی که باید عذاب وجدان بگیرد شاید خود او باشد که به پتانسیل های بازیکنان ایران باور و ایمان نداشت. اگر انتقاد فنی نسبت به کیروش صورت گرفت به واسطه رشد تیم ملی و خودباوری بیشتر بود؛ برای این بود که تیم ایران از دفاع مطلق فاصله بگیرد و فوتبال بازی کند اما ترس از نتایج و شکست های سنگین مانع از این مهم شده بود که خوشبختانه در بازی های جام جهانی این ترس تا حد زیادی ریخت و کیروش با اصلاح برخی اشتباهات خود از جمله نیمکت نشین کردن مسعود شجاعی، توانست بازی خوبی مقابل اسپانیا از تیم ملی ایران به نمایش در آورد.

تیم ما حتی اگر ۳ یا ۴ گل هم از اسپانیا دریافت می کرد اما در نیمه اول هم مثل نیمه دوم جسورانه بازی می کرد، مطمئناً هیچ هوادار فوتبالی از این نتیجه ناراحت نمی شد چرا که تیم ما قطعاً بزرگتر از آرژانتین نیست که از کرواسی ۳ گل خورد و قطعا بزرگتر از برزیل نیست که از آلمان ۷ گل دریافت کرد! مردم فوتبال دوست و فوتبال فهم ایران به فوتبال خوب کردیت می دهند همانطور که از بازی نیمه دوم ایران و اسپانیا حسابی به وجد آمدند.  نکته ای که حتی اینفانتینو رییس فیفا در صحبتهایش با مهدوی کیا نیز مطرح کرده و عنوان کرد که چرا ایران با وجود اینهمه بازیکن با کیفیت، دفاعی بازی کرده است؟

تیم ایران توان شکست پرتغال را دارد

در پایان اینکه با امید به افزایش خودباوری بازیکنان تیم ایران در مقابل پرتغال، امید می رود تیم ایران بتواند با شکست پرتغال از گروه B جام جهانی صعود کند ولی اگر این اتفاق نیز نیفتاد، مردم و هواداران از بازی خوب حمایت خواهند کرد و نتیجه همواره در اولویت دوم قرار دارد چرا که قرار نیست فعلاً تیم ایران قهرمان جام جهانی شود پس توجه بیش از حد به نتیجه چندان منطقی به نظر نمی رسد. ما باید با بازیهای خوب در جام جهانی، نگاه فوتبال جهان به فوتبال کشورمان به پتانسیل بالای بازیکنانمان را تغییر دهیم و اگر تنها به فکر نتیجه ولو با بازی بی کیفیت باشیم همان می شود که در بازی با مراکش رخ داد؛ اگرچه موجی از شادی در کشور به خاطر شکست مراکش به راه افتاد اما در دید بسیاری از رسانه های خارجی و تحلیلگران فوتبال، تیم ایران در ان بازی نمایش خوبی ارائه نکرد و به نوعی با چاشنی شانس به پیروزی رسید و دقیقا برعکس آن بازی در دیدار اسپانیا رخ داد و تیم ایران علی رغم شکست، اما با تمجید کارشناسان فوتبال در سراسر جهان رو به رو شد چرا که فوتبال بازی کرد.