نمایش زیبای سرخها مقابل فولاد خوزستان به کنار! آنها در هر شرایطی برای بردن به میدان میروند اما در مقابل استقلال هفته قبل 2 امتیاز خانگی مقابل پیکان را از دست میدهد و در هفته دوم هم به سختی با ذوب آهن مساوی میکند. استقلال درست در همان مسیر 3 فصل اخیر است که منتهی شد به از دست دادن امتیازهای مهم ابتدای فصل. این استقلال اگر نتواند هفته آینده تراکتورسازی را در تهران شکست دهد، کارش در این فصل هم برای رسیدن به قهرمانی لیگ به اما و اگرهای بسیار خواهد افتاد. استقلال باید همین امروز جدی باشد، فردا هم دیر است.
تغییرات در استقلال و پرسپولیس تقریبا یکسان بوده؛ یعنی اگر پرسپولیس را در فصل هجدهم فاقد این ستارهها: «امیری، مسلمان، محرمی، احمدزاده وطارمی» بدانیم، استقلال نیز در فصل هجدهم از داشتن این مردان: «ابراهیمی، نورافکن، حسینی، تیام و جباروف» محروم است. در واقع دو تیم در از دست دادن بازیکنان نامی خود در عدد پنج مساوی هستند اما پرسش بزرگی که بعد از هفته دوم به وجود آمده این است که چرا پرسپولیس با وجود از دست دادن 5 ستاره خود اکنون 6 امتیازی است اما استقلال هم که همین مقدار ستاره از دست داده تنها 2 امتیازگرفته است؟! پاسخ این سوال را باید وینفرد شفر بدهد، مربی باتجربهای که با وجود جذب بازیکنان جدید - مزیتی که برانکو نداشت- هنوز نتوانسته تیمش را در مسیر پیروزی قرار دهد. وضعیت امروز استقلال که در حال از کف دادن امتیازهای هفتههای آغازین لیگ است ما را به یاد هفتههای آغازین لیگهای گذشته میاندازد. روزهایی که استقلال امتیاز از دست داد و پرسپولیس بیآنکه مدعی سرسختی را به دنبال خود ببیند، امتیاز جمع کرد و به نقطهای رسید که حتی میتوانست پیش از پایان سال 1396 خورشیدی جام قهرمانی را هم مال خود ببیند. ترس و نگرانی از این است که دوباره همان سناریو تکرار شود و استقلال خوشخیال و خوش باورانه به هفتههای پایانی لیگ بیندیشد و تصور کند که هنوز فرصتهای زیادی پیش رویش قرار دارد.
حال و روز استقلال ما را به یاد داستان و خرگوش و لاکپشت میاندازد. داستانی پند آموز که درس عبرتی شد برای خرگوش مغرور و سر به هوا که تصور میکرد لاکپشت هیچ گاه به گرد پایش نمیرسد. استقلال در فصول قبل دقیقا همین حالت را داشت؛ آنها در هفتههای ابتدایی مدام امتیاز از دست دادند و مربیان و مدیرانش هرگاه با پرسش اهالی رسانه و تماشاگران منتقد خود مواجه میشدند اعتقاد داشتند که جوجه را باید آخر پاییز شمرد، در حالی که سرنوشت لیگ در سالهای اخیر خوب به ما فهمانده که جوجهها را باید همین ابتدای پاییز شمرد، نه آخرش!
ماجرای استقلال و پرسپولیس در دو فصل اخیر به همین سادگی نوشته شد. استقلالیها فقط خواب قهرمانی در هفته آخر لیگ را دیدند اما آن تیمی که در نهایت جام را به خانهاش برد، همان پرسپولیسی بود که هفتههای ابتدایی لیگ امتیازهای مناسبی جمع آوری کرد و به اصطلاح بارش را بست.
پرسپولیسی که اکنون با نیمی از سرمایههای فصل پیش و درحالی که تنها امید عالیشاه به مجموعهاش اضافه شده دو پیروزی پی درپی به چنگ آورده اما استقلال 4 امتیاز را از دست داده است. صرفنظر از اینکه برخی بازیکنان استقلال در بازی با ذوب آهن در حد انتظار ظاهر شدند، مابقی بازیکنان هرگز آن چیزی نبودند که انتظار میرفت.
مهدی رحمتی یکی از بدترین نمایشهای سالهای اخیر خود در ترکیب استقلال را به اجرا درآورد. پژمان منتظری هرگز نتوانست خط دفاع تیمش را سازماندهی کند. فرشید باقری برخلاف بازی با پیکان هیچ گاه در میدان بازی با صلابت ظاهر نشد.
فرشید اسماعیلی هم فرسنگها دورتر از خودش بود. اسماعیلی در بازی با پیکان هم عملکرد خوبی نداشت و پی درپی موقعیتهای تیمش را بخصوص ضربات ایستگاهی، از دست میداد. شاید اگر روحا... باقری، مهاجم تازه از راه رسیده به اردوگاه آبی آن روز در بهترین فرم بدنی خود قرار نداشت یا وریا غفوری اینچنین در گلزنی سیریناپذیر جلوه نمیکرد، استقلال هرگز با دست پر میدان بازی با ذوب آهن را ترک نمیکرد.
از استقلال شفر در هفتههای آغازین انتظار معجزه هم نداشتیم. تیم او بازیکنان بزرگی همچون؛ تیام، جباروف، ابراهیمی، نورافکن و حسینی را از دست داده است. بازیکنانی که فصل پیش استقلال را از سقوط بیشتر نجات دادند و به یکی از مدعیان سرسخت هفتههای پایانی بدل ساختند.
ایضا بخش اعظمی از موفقیتهایی که در لیگ قهرمانان آسیا به دست آمد نیز وامدار این بازیکنان بود. بخصوص تیام که نقشی محوری داشت اما به نظر میرسد استقلال شفر بیش از آنکه از نقطه فقدان بازیکنان کلیدی فصل پیش لطمه خورده باشد، به لحاظ روحی و روانی آماده و مهیای حضور در لیگ نیست. پرسپولیس با تیمی که از داشتن بازیکنان نیمکت نشین با تجربه بیبهره است گلیمش را از آب بیرون میکشد و روی نوار پیروزی و موفقیت گام برمیدارد اما استقلال در شرایطی که از داشتن بازیکنان جدید هم بهره میبرد امتیازهای مهمی را در دو هفته ابتدایی لیگ از کف داده است. دلیل این رکود بیهیچ اغماضی نهفته در تفکرات وینفرد شفر است. مردی که ظاهرا از تجربیاتش در راه بهبود اوضاع روحی و روانی نتوانسته استفاده کافی ببرد و انگار او نیز در انتظار هفتههای پایانی لیگ است.