اما حساسیت جدال با السد باعث شد تا او بالاخره در پایان بازی در کنار همبازیانش به تشویق ایسلندی همراه با هواداران تیمش بپردازد. کاپیتان شاید سختترین دوران بازیاش را سپری میکند. آن هم وقتی تیم ملی را از دست داده و او هنوز نتوانسته با این موضوع کنار آید. کاپیتان دو گل حساس در آسیا برای پرسپولیس زده و حالا محبوبترین بازیکن ارتش سرخ در بین هواداران است، با این حال هرچند سعی میکند خودش را آرام نشان دهد اما درونش ناآرام هست، هم نگران آینده پرسپولیس است و هم دلخور از اینکه راهی به تیم ملی ندارد، آن هم در شرایطی که هم سن و سالهایش دعوت میشوند.
پس از چند سال که بازوبند کاپیتانی پرسپولیس بین بازیکنان نه چندان بزرگ و پرستیژدار میچرخید، حالا پرسپولیس صاحب یک کاپیتان باپرستیژ است. یک کاپیتان به معنای واقعی «کاپیتان». کاپیتانی که حواسش به همه چیز است. دور و برش را خوب میبیند و محور اتحاد بازیکنان تیمش شده است. در روزهایی که اتحاد و جنگندگی بازیکنان پرسپولیس غبطهبرانگیز شده نباید نقش کاپیتان این تیم را فراموش کرد. اوست که میتواند با یک تشر همبازی خاطیاش را سر جایش بنشاند و یا با یک پست اینستاگرامی به همبازیاش روحیه دهد. کاپیتان در شادیهای جمعی حضور کمرنگی دارد اما در وقت مصائب و دشواریها و جایی که لازم میبیند از حق تیمش دفاع کند حضورش پر رنگ و تاثیرگذار است. هر چند رابطهاش با برانکو به گرمی رابطههای مربی-کاپیتان در فوتبال ایران نبود اما ظاهرا تلاش برانکو برای نزدیک کردن کاپیتان به خود جواب داده و حالا مربی و کاپیتان پرسپولیس به شدت حامی و همراه یکدیگرند.
سیدجلال از اینکه نتوانست در جام جهانی برای ایران بازی کند، ناراحت است. هر چقدر هم که بخواهد که موضوع را برای خود و دیگران تمام شده جلوه دهد اما مشخص است که هنوز نتوانسته با موضوع عدم دعوتش به تیم ملی کنار آید. او از انگیزهاش برای بازی در جام جهانی گفت و از اینکه خط خوردنش از تیم ملی ضربه سختی به او زده. اما کاپیتان قرمزها زبانش را به انتقاد از تیم ملی و سرمربیاش باز نکرد و ترجیح داد خاطره روزهای همکاری با کیروش را خراب نکند. لازم نیست که خود به زبان آورد اما مشخص است که هنوز خود را مستحق حضور در تیم ملی میبیند. درخشش او در بازیهای آسیایی پرسپولیس نیز میتواند موید استحقاق او برای بازی در تیم ملی باشد. او فراتر از آنچه از یک مدافع بالای سی و پنج سال انتظار میرود در زمین میدرخشد. هنوز با مهاجمان حریف میپرد، سر میزند، تکل میزند و همچنان کم نمیآورد و در اغلب نبردها برتر از حریفش است.
کاپیتان تیم ملی را از دست رفته میبیند و همه امیدش به پرسپولیس است. پرسپولیسی که ناباورانه در زمانه محرومیت تا پای فینال آسیا رفته و چه چیزی بهتر از بالا بردن کاپ قهرمانی لیگ قهرمانان آسیا میتواند پایانی زیبا بر زندگی سراسر حرفهای سیدجلال باشد؟ قهرمانی در آسیا میتواند هدیهای باشد به کاپیتانی که رنجور از دعوت نشدن به تیم ملی، همه امیدش را به پرسپولیس و هوادارانش بسته است.