این تمرینات در شرایطی برگزار شد که حتی زمانی بازیکنان بهدلیل نداشتن زمین چمن ناچار به انجام تمرینات در سالن بودند. شگفتا که باشگاه استقلال با این عظمت از خود زمین تمرین ندارد و در سالهای اخیر نیز زمین تمرین ناصر حجازی عملا بدون استفاده در غرب تهران رها شده است. حتی زمین امام رضا(ع) نیز که از سوی وزارت ورزش و جوانان به باشگاه استقلال داده شده چاره کار نبود و استقلالیها بدون توجه به این داراییها مدتی در زمین صنایع دفاع تمرین کردند که اخیرا بهدلیل بارندگیها این زمین هم بلااستفاده ماند. شاید بهترین کار برای استقلال این بود که ابتدای تعطیلات به کیش برود تا هم از نداشتن زمین تمرین مناسب مصون بماند و هم اینکه چند بازی تدارکاتی برگزار کند، اما در این ایام استقلال نه تمرینات منظمی در چمن داشت و نه اینکه دیدار تدارکاتی برگزار کرد.
مشکل دیگری که در روزهای تعطیلات استقلال را در بر گرفت غیبت پرتعداد ملیپوشان بود، بهطوری که 3 بازیکن بهدلیل حضور در تمرین تیم ملی، 3 بازیکن بهدلیل حضور در تمرین تیم امید ایران و یک بازیکن هم بهدلیل حضور در تمرین تیم ملی عراق حضور در تمرینات استقلال را از دست دادند. مصدومیت پژمان منتظری نیز یکی دیگر از مشکلات استقلال بود و در عین حال باید توجه داشت که بازیکنانی همچون شجاعیان، محسن کریمی و مرتضی آقاخان نیز به شرایط آرمانی نرسیدهاند و نمیتوانند استقلال را در تمرینات سفت و سخت همراهی کنند. مجموعهای از کمبودها و غیبها باعث شده تا استقلال در نقطه آرمانی قرار نداشته باشد و این سوال بهوجود بیاید که چرا مسوولان باشگاه استقلال لااقل اقدامهایی در راستای برگزاری تمرینها در نقطهای ایدهآلتر یا برگزاری بازی تدارکاتی انجام ندادند. درست است که وینفرد شفر علاقهای به برگزاری بازی تدارکاتی از خود نشان نداده اما مگر کمیته فنی باشگاه استقلال نمیتوانسته این موضوع مهم را که تیم نزدیک به 20 روز بدون بازی بوده، به کادر فنی گوشزد کند؟