مهدی ترابی در کدام نقش موفق تر است؟ هافبک یا مهاجم؟

البته ترابی در سیستم 1-3-2-4 سایپا یا 3-3-4 تیم‌ملی به‌عنوان بال چپ و راست به میدان رفته بود اما از آنجا که پرسپولیس 2-4-4 بازی می‌کند و هافبک‌های کناری‌اش چندان به دروازه حریفان نزدیک نیستند، برانکو او را به خط حمله برد تا از تکنیک و ضربات مهلکش مقابل دروازه استفاده کند.
با این حال عملکرد عالی خط دفاع فولاد به علاوه ناهماهنگی ترابی با دیگر پرسپولیسی‌ها به این بازیکن ملی‌پوش اجازه درخشش نداد. هر چند ترابی یکی دو ضربه به سمت دروازه فولاد زد و یکی دو فرار خوب هم داشت. او حتی با دو سه حمل توپ از مدافعان فولاد خطا گرفت اما در مجموع انتظارات را برآورده نکرد. انتظاراتی که شاید غیرمنطقی بود چرا که ترابی خیلی کم در سیستم 2-4-4 به‌عنوان مهاجم به میدان رفته و تنها یک هفته قبل از بازی با فولاد به تمرین پرسپولیس پیوسته بود که این شاید بهترین توجیه باشد برای ناهماهنگی و ناکارآمدی‌اش.
پرسش مهم ما اما این است که ترابی در نقش مهاجم عملکرد بهتری خواهد داشت یا هافبک کناری؟ در عین حال شاید ترابی در این مقایسه شبیه به عالیشاه باشد که همواره برای ارائه توانایی‌هایش نیاز به فضا دارد و وقتی به حضور در محوطه جریمه و حرکت لابه‌لای خط دفاع متراکم حریفان گرفتار و محدود می‌شود، کارایی‌اش را از دست می‌دهد اما لب خط طولی با در اختیار داشتن فضا در نقش گلساز و عنصری که خط دفاع حریف را به‌هم می‌ریزد، کارایی بیشتری دارد.