بیایید مرتضی فنونیزاده نباشیم و از همین روز اول پنبه بودیمیر را نزنیم. بیایید تصور کنیم او بازیکن باکیفیتی است و کمی زمان میبرد تا با سایر پرسپولیسیها هماهنگ شود. با همه این خوشخیالیها اما، یک سؤال مهم در مورد ماریو بیجواب است؛ اینکه او چرا در زمین تحرک کافی ندارد؟ این مسئله اصلا ربطی به کیفیت و تطابق فنی بازیکن با تیم ندارد. برانکو همیشه اولویت را به نفراتی داده که تا سر حد مرگ میدویدند. اصلا دلیل نیمکتنشینی محسن مسلمان در یک مقطع، همین آمار دوندگی پایین او بود. حالا اما سوغات برانکو از کرواسی، بازیکنی است که محض رضای خدا، 4قدم هم دنبال توپ نمیدود و بازیکن حریف را «پرس» نمیکند. با این رویه کار برای سایر عناصر تهاجمی پرسپولیس بسیار سخت میشود و یکی مثل علیپور باید فشار بیشتری تحمل کند. گادوین منشا اگر گل نمیزد، حداقل خوب میدوید و برای زوجش فضاسازی میکرد اما نقشه حرکتی علیپور در حضور بودیمیر وسیعتر هم شده است. کاش برانکو رفیقش را کنار بکشد و به زبان کرواسی سخت به او بگوید: «گل که نمیزنی، در محوطه جریمه هم که از توپ فرار میکنی، حداقل کمی بدو!».