چرا سروش رفیعی برای خودش بازی می‌کند؟

 او بعد از نیم‌فصل دوم لیگ شانزدهم با یک تصمیم اشتباه فوتبالش را در معرض نابودی قرار داد. سروش یک سال را در تیم سطح پایین الخور قطر به بطالت گذراند و بعد از آن 6ماه هم از میادین دور بود. پس طول می‌کشد تا او به شرایط استاندارد برسد اما چیزی که نمی‌شود درک کرد خودخواهی و تک‌نوازی او در زمین مسابقه است. ظاهرا رفیعی فقط برای خودش بازی می‌کند. خیلی به ندرت اتفاق می‌افتد که او بلافاصله بعد از دریافت توپ با یک پاس تک‌ضرب هم‌تیمی‌هایش را راه بیندازد. سروش انگار خودش را ملزم کرده که حتما چند ضربه اضافی به توپ بزند و مثلا از حریف خطا بگیرد؛ خطاهایی عمدتا در میانه میدان که به هیچ کار نمی‌آید و فقط ریتم حرکتی تیم را کند و پر از سکته می‌کند. کسی که شماره 7تاریخی علی پروین را از بایگانی خارج کرده، فعلا در حد شماره 37 احسان علوان‌زاده هم ظاهر نشده است!