پنجره نقل و انتقالاتی پرسپولیس باز شد اما دستهای برانکو همچنان خالی است اما چرا؟ دلیل این اتفاق عجیب چه میتواند باشد؟ این چه رازی است که پرسپولیس همیشه خالی از بازیکن است و همواره باید برای این تیم و سرمربیاش تیتر زد: «دستهای خالی برانکو؟»
چه دیروز که پنجره نقل و انتقالاتی باشگاه بسته بود و چه امروز که پنجره نقل و انتقالاتش باز است و حتی یک دفاع میانی (نادری) و یک دفاع کناری (مهدی شیری) را جذب کرده، پرسپولیس کمبود بازیکن دارد.
این یک واقعیت است که با توجه به مصدومیت محمد انصاری و حسین ماهینی، پرسپولیس به مدافعان بیشتری نیاز دارد و نمیتوان با این داشتههای اندک روی قهرمانی سه جام برنامهریزی کرد. به ویژه که مصدومیت ربیعخواه هم همچنان ادامه دارد و این بازیکن از مدتها پیش قادر به حضور در میادین نیست و حتی نامش رادر فهرست هجده نفرهی پرسپولیس نمیبینیم.
حضور همزمان سیدجلال حسینی (که با توجه به سن و سالش ریسک مصدومیت او به شدت افزایش پیدا میکند) و همینطور شجاع خلیلزاده (که به واسطه بازی احساسی و مصدومیت کهنهای که از ناحیه گردن دارد) خطر مصدومیت و محرومیت هر یک از آنها را چند برابر میکند و این یعنی برانکو ایوانکوویچ باید در جذب بازیکن خیلی باهوشتر از اینها عمل میکرد.
پروفسور که با تیمش زندگی میکند و روز و شبهایش را در پرسپولیس خلاصه کرده باید خیلی زود و راحتتر از ما به این نتیجه میرسید که برای چنین خط دفاعی باید بازیکنان بیشتری جذب شوند و پرسپولیس به مدافعان باتجربهی بیشتری نیاز دازد. مدافع باتجربه که آزمون و خطاهایش را پشت سر گذاشته باشد، نه محمد نادری جوان که این روزها در حال کسب تجربه در پرسپولیس است و یا مهدی شیری که در این چند بازی اخیر نشان داده که در فاز تهاجمی و همینطور ارسالهایش با استانداردهای یک مدافع راست کلاسیک در تیمهای بزرگ فاصله دارد.
پرسپولیس و برانکو در جذب مدافع جدید کوتاهی کردند و این اشتباه آنها حالا کار را به جایی رسانده که با مصدومیت سیدجلال حسینی و شجاع خلیلزاده و همینطور سرماخوردگی شایان مصلح، دست آقای سرمربی برای چیدمان خط دفاعیاش کاملا بسته است. اینجاست که باید بپرسیم چرا پرسپولیس پس از یک سال محرومیت از نقل و انتقالات، باید طوری بازیکن جذب کند که امروز برای چیدن یک خط دفاعی مستحکم دچار تپش قلب شود و دست به دامان اما و اگرها؟