تحلیل دیدار پرسپولیس - استقلال؛ اوج ناهماهنگی آبی ها در ضربه کرنر

شروع خوب استقلال در شروع بازی نوید بازی دیدنی را می‌داد. تا پیش از گل پرسپولیس بدون تردید استقلال تیم برتر میدان بود اما مهمترین موضوع در فوتبال خوب تمام کردن است نه خوب شروع کردن. در دقیقه ۱۹ خطای بی‌مورد سهرابیان برروی بودیمیر را داور خطا گرفت که در ادامه کرنر پرسپولیس را نورالهی وارد دروازه استقلال کرد.

در فوتبال نوین و در چهار اصول اساسی فوتبال ضربات ایستگاهی جایگزین یکی از اصول چهار گانه شده است. تغییر زمان بازی از دفاع به حمله و از حمله به دفاع در یک ستون قرار گرفته و ضربات ایستگاهی به اصول چهارگانه فوتبال اضافه شده است.

در ضربه کرنر اوج ناهماهنگی بازیکنان استقلال کاملا مشهود بود. در این صحنه چهاربازیکن استقلال در تیر یک به همراه علیپور برای ضربه زنی رفتند و فضای پشت آنان کاملا خالی شد تا نورالهی براحتی دروازه را باز کند. در این صحنه سردرگمی بازیکنان استقلال در اصول ابتدایی دفاع در ضربات ایستگاهی کاملا مشهود بود. مشکلی که در فصل جاری همواره نقطه ضعف این تیم بوده و مربیان استقلال هنوز نتوانستند این مشکل را برطرف کنند.

اما در مورد پنالتی از دست رفته فرشید اسماعیلی معتقدم که فاصله اعتماد بنفس و غرور تنها یک خط باریک است. فرشید نه تنها پنالتی را از دست داد بلکه پس از این موضوع کاملا از جریان بازی خارج شد تا استقلال یکی از بهترین بازیکنان خود را از دست بدهد. بخاطر پنالتی از فرشید دلخور نیستم اما از اینکه پس از پنالتی نتوانست بازی خوب خود را ادامه دهد دلخور هستم.

شفر در فوتبال ایران خود را ثابت کرده‌است اما شکست در داربی برای هواداران استقلال به هیچ عنوان خوشایند نیست.برای قهرمان شدن نباید مقابل مدعیان بازی را واگذار کرد که استقلال در این مورد موفق نبوده است.