آرزوی نخستین قهرمانی تراکتورسازی در لیگ برتر چگونه بر باد رفت؟

 تراکتورسازی روزهای خوبی را سپری نمی‌کند. این تیم درست مثل دونده‌ای که 2 قدم مانده به پایان خط از نفس می‌افتد و مقام اولی را به رقبایش هدیه می‌دهد، می‌ماند؛ ناکامی تلخی که خود مسببش است و دست‌های پشت‌پرده‌ای هم در آن دخالت ندارد. قرمزپوشان تبریزی این فصل با آمدن مالکی متمول و خرج‌های بی‌حد و وصف او توانستند تیمی مقتدر، پرستاره و مدعی بسازند. برای ساختن چنین تیمی رفت و آمدهای زیادی هم روی نیمکت شکل گرفت و پول بسیاری خرج مربیان خارجی شد؛ این نشد، یکی دیگر! البته در این بین مربی داخلی هم آمد اما گوش زنوزی به داشتن یک مربی ایرانی و ارزان‌تر بدهکار نبود و نیست؛ گویی هر چه بیشتر خرج کند اقتدارش را بیشتر نشان می‌دهد. البته در این میان هواداران تبریزی هم با خرج‌های اضافه زنوزی خوشحال بودند و گمان می‌کردند مالک آنها برای رساندن تراکتورسازی به جایگاه نخست لیگ برتر تمام تلاشش را می‌کند و چه خوب است که او از جیبش هزینه می‌کند. تراکتور تا رده دوم جدول هم رسید و یکی از شانس‌های اصلی قهرمانی شد؛ تیمی که خوب گل می‌زد و سخت گل می‌خورد... اما به یکباره کاخ آرزوهای این تیم فرو ریخت.
 آرزوی نخستین قهرمانی در لیگ برتر
تراکتورسازی در 2 هفته متوالی به تیم‌های پایین جدولی باخت که کم هم حاشیه نداشت؛ حواشی‌ای که به اخراج دروازه‌بان تیم به اتهام تبانی، سیلی خوردن بازیکن و به درون زمین آمدن هواداران ناراضی تراکتور منجر شد. همه این اتفاقات در 2 هفته افتاد؛ 2 هفته‌ای که تیم نتوانست گلیمش را از آب بیرون بکشد و امتیازات لازم را برای ماندن در کورس قهرمانی جمع‌آوری کند. اما در رأس همه این اتفاقات تلخ در تراکتورسازی یک نفر قرار دارد که به جای مدیریت کردن و بازگرداندن آرامش به تیم، وضعیت را قرمزتر کرده و قصد هم ندارد یک قدم از رفتارهای اشتباهش پا پس بکشد. آن فرد، کسی نیست جز محمدرضا زنوزی! مالکی که اسمش و مصاحبه‌هایش بیشتر از مدیرانی که در فوتبال ما شناخته شده ‌اند به گوش همگان می‌رسد. پس از باخت تراکتورسازی مقابل سپیدرودی که برای بقا در لیگ می‌جنگد، مالک باشگاه خیلی سریع و با توجه به نشر پست‌هایی از ادمین‌های کم‌سن و سال تراکتوری در کانال‌های تلگرامی، تصمیم به اخراج دروازه‌بان خود (محسن فروزان) به اتهام تبانی گرفت. زنوزی در این مورد حتی از سرمربی تیمش هم نظری نخواست و بلافاصله بعد این بازی، او را اخراج کرد؛ اخراجی که حکمش را زنوزی نباید صادر می‌کرد و او تنها وظیفه امضای آن را داشت. اما با اخراج فروزان، تراکتورسازی باز هم نتوانست به پیروزی دست پیدا کند و این بار در خانه و مقابل دیدگان هواداران خود برابر پیکانی که چرخ‌هایش در هفته‌های قبل پنجر شده بود، شکست خورد؛ شکستی که با پاس گل دروازه‌بان دوم تراکتورسازی به دست آمد. قرمزها باز هم با اشتباه محرز گلر خود شکست را پذیرا شدند و این بار دیگر زنوزی و ادمین‌های کانال‌های تلگرامی باشگاه نمی‌توانستند این گلر را هم متهم به تبانی کنند! پس از بازی هواداران ناراضی تبریزی به درون زمین هجوم آوردند و حتی بازیکن خود را مورد ضرب و شتم قرار دادند. در ادامه هم محیط ورزشگاه یادگار امام به فضایی ناامن تبدیل شد و ساعت‌ها هیچ‌کدام از تیم‌ها جرأت بیرون آمدن از رختکن را نداشتند. با از دست رفتن جایگاه دومی و سقوط به رده چهارم، به نظر می‌آید تراکتوری‌ها دستان خود را به حالت تسلیم بالا آورده‌اند‌ و مسیر رسیدن به قهرمانی را برای دیگر مدعیان لیگ باز کرده‌‌اند. نکته قابل تأمل اینکه مالک باشگاه تراکتورسازی نه‌تنها سکوت نکرده، بلکه روز گذشته درباره محسن فروزان و نحوه گل خوردن او مقابل تیم سپیدرود در این فصل و فصل گذشته صحبت کرده است. زنوزی نمی‌داند فروزان بازیکن تراکتورسازی است و هر صحبت او می‌تواند تیم خودش را دچار حاشیه کند؟!
کاش کسی پیدا شود زیر گوش زنوزی فریاد بزند: اگر نمی‌توانی آرامش را به تیم تزریق کنی، بهتر است چمدان‌هایت را ببندی و بروی. وقتی مالک باشگاهی خود عامل برهم زدن آرامش تیم است، از دیگران چه انتظاری می‌رود؟!