سیاستی که «هرگز» در استقلال عوض نمی‌شود

استقلال به‌عنوان یکی از قطب‌های پرافتخار فوتبال ایران، سال‌های خوبی را پشت‌سر نمی‌گذارد. نتایج این تیم در 6سال گذشته غیرقابل دفاع بوده و هواداران از هیچ‌چیز راضی نیستند. طبیعتا وقتی ناکامی و نارضایتی وجود داشته باشد، زمان تغییرات است. از قضا آبی‌ها در این سالیان تغییرات مفصلی هم داشته‌اند؛ از جابه‌جایی انواع و اقسام مدیران گرفته تا مربیان گوناگون و چیزی نزدیک به صد بازیکن ریز و درشت که آمدند و رفتند. این وسط اما فقط یک چیز انگار «اصلا» قرار نیست تغییر کند و آن هم سیاست پشت در نگه‌داشتن تیم است؛ از تمرین‌های بدون تماشاگر تا برگزاری بازی‌های تدارکاتی پشت درهای بسته، استقلالی‌ها مدام تیم‌شان را مخفی کرده‌اند تا مبادا راز ناکامی‌شان فاش شود و دیگر نتوانند به پیمودن این مسیر طلایی ادامه بدهند! در دوران استراماچونی البته قرار شد این سیاست کلی تغییر کند و در همین راستا یکی، دو تمرین تیم هم با حضور تماشاگران برگزار شد، اما با وجود استقبال خوب مردم دوباره همه‌‌چیز به نقطه اول برگشت. امروز قرار است استقلالی‌ها در نخستین بازی تدارکاتی پیش‌فصل با یک تیم لیگ برتری، به مصاف ماشین‌سازی تبریز بروند. طبیعتا خیلی از هواداران دوست داشتند این بازی را از نزدیک تماشا کنند، اما اعلام شده مسابقه امروز هم بدون حضور تماشاگران و خبرنگاران خواهد بود. استقلال تیم محبوبی است اما ظاهرا مدیران گوناگون این باشگاه طی سال‌های گذشته، این محبوبیت را درک نکرده‌اند. آنها بین تیم و مردم فاصله می‌اندازند و عجیب اینکه این استراتژی اصلا هم موفق نبوده. در عصر برانکو، شاید 70درصد تمرینات و مسابقات دوستانه پرسپولیس با حضور تماشاگران و اصحاب رسانه برگزار شد. چنین سیاستی نه‌تنها تیم را به حاشیه نبرد بلکه پرسپولیس هر روز موفقیت‌های بیشتری به‌دست آورد. استقلال مخفی اما هرگز تیم موفقی نبود و حتی حاشیه هم کم نداشت. به یاد بیاورید انبوه حواشی این سالیان تیم را که بین امثال رحمتی، حسینی، خسرو حیدری، پژمان منتظری و دیگران در جریان بود و پنهان ماندن تیم هم به از بین رفتن آنها کمک نکرد. آیا زمان تغییر این نگاه عجیب و شکست‌خورده فرا نرسیده است؟