در نبردی که به شکل سنتی بهعنوان بزرگترین بازی فوتبال ما معرفی شده و باید آینه تمامنمای فوتبال باشد، طعنهآمیز بود که اشتباه، حرف اول و آخر را میزد.
از پاسهایی که از عدد 3 تجاوز نمیکرد، از پنالتی اشتباه و اشتباهات مکرر داوری که به زشتی بازی افزود و حتی گلی که با اشتباه گلر استقلال به ثمر رسید تا یک نمایش بیهوده و ملالآور را ببینیم که به هر چیزی شباهت داشت جز فوتبال. دربی 90 را با اشتباهات بیپایانش به یاد میآوریم و اغراق نیست اگر ادعا کنیم در هر دقیقه یک اشتباه رخ داد که جمع آن شاید به عدد 90 رسید؛ 90 اشتباه در 90 دقیقه و چه تأسفبار که میلیاردها تومان و البته چند میلیون دلار برای این نمایش بیمایه هزینه شده؛ از مربیانی با نامهای بزرگ و حرفهای دهانپرکن گرفته تا ستارههای پرمدعا و البته کاغذی که در طول 90 دقیقه حتی به تعداد انگشتان یک دست هم روی هم یک حرکت جذاب و یا اتفاق جالب را رقم نزدند. طعنهآمیز است که مهمترین صحنه بازی به دست جوان بینام و نشانی خلق شد که بعید است رقم قراردادش حتی دورقمی باشد و به اندازهای جوان است که دستمایهای برای طنز شبکههای اجتماعی در آستانه سال تحصیلی شده!
این دربی اشتباهات، جانمایه فوتبالی بود که بیش از 4 دهه است از قهرمانی در آسیا بازمانده، نیم قرن است که در حسرت المپیک میسوزد و حضور گاه و بیگاهش در جامجهانی به مدد مربیان صاحب اعتباری چون کارلوس کیروش به دست آمده که مجبور بود بر سر بدیهیات با همه دعوا کند!
دلایل ناکامی فوتبال ایران را در همین جزئیات و در این نمایش مهوع دربی و البته بیتدبیری تصمیمسازان ببینید؛ اشتباهات کودکانهای که برایش میلیاردها هزینه میشود.