ربیع‌خواه دوست برانکو نبود؟ ماهینی و انصاری چطور؟

بازار انتقاد از گابریل کالدرون همچنان داغ است. البته که سرمربی آرژانتینی پرسپولیس بی‌عیب و ایراد نیست، اما گاهی نقدهایی که به او وارد می‌شود به شکل عجیبی بی‌پایه و اساس و بدبینانه است. تازه‌ترین سناریو هم این است که کالدرون را در مقابل برانکو قرار بدهند و وانمود کنند مرد آرژانتینی از عمد در حال ویران کردن نشانه‌های حضور ایوانکوویچ و میراث او در پرسپولیس است. می‌گویند کالدرون حساسیت عجیبی نسبت به بازیکنان محبوب برانکو نشان می‌دهد و با آنها سر ناسازگاری دارد. مثال‌های‌شان هم جالب است؛ اینکه جلال در مقطعی نیمکت‌نشین شد و شجاع خلیل‌زاده هم اخیرا به همین سرنوشت دچار شده است. حتی از سیامک نعمتی و فرشاد احمدزاده هم برای تأیید ادعای‌شان اسم می‌برند که موضوع را بامزه‌تر می‌کند؛ اما آیا واقعا می‌توان این مطالب را جدی گرفت؟
اگر از ما می‌پرسید عقیده داریم جلال حسینی و شجاع خلیل‌زاده به‌عنوان زوج موفق پارسال، امسال هم باید در قلب خط دفاعی به میدان بروند، اما به هر حال تصمیم‌گیری حق سرمربی است. او به هر دلیلی که خودش می‌داند صلاح دانسته در مقاطعی یکی از این دو نفر یا حتی هر دو را نیمکت‌نشین کند. این تصمیم هر دلیلی می‌تواند داشته باشد، جز خصومت با برانکو. اولا که خود برانکو در لیگ پانزدهم جلال حسینی را نخواست و یک جام را سر این لجبازی از دست داد. پس نمی‌شود جلال را مهره محبوب و دوست صمیمی ایوانکوویچ معرفی کرد. ثانیا همین حالا در ترکیب پرسپولیس به نفراتی بازی داده می‌شود که به‌شدت به برانکو نزدیک بودند و بعضا از همین مسئله به‌عنوان ایراد مربی کروات یاد می‌شد. مشهورترین نمونه، محسن ربیع‌خواه است. مدام از برانکو انتقاد می‌کردند که چرا اینقدر به این بازیکن علاقه دارد و بعضا با حرارت بیشتر، بازی کردن ربیع‌خواه در ترکیب را مصداق لجبازی پروفسور با منتقدان می‌دانستند. عالم و آدم فکر می‌کردند بعد از جدایی برانکو، محسن نخستین بازیکن خروجی پرسپولیس خواهد بود، اما ربیع‌خواه ماند و هفته‌هاست که در تیم کالدرون یک مهره فیکس و مؤثر است؛ آنقدر که حالا گفته می‌شود با وجود بهبودی کمال کامیابی‌نیا هم تضمینی نیست ربیع‌خواه از ترکیب خارج شود. خب آیا این نقض ادعای بزرگ برخی دوستان نیست؟ محمد انصاری هم شرایط مشابهی دارد و او که جزو بازیکنان محبوب برانکو بود، در تیم کالدرون به‌عنوان دفاع وسط و چپ به میدان می‌رود. مربی آرژانتینی چنان اصراری روی بازی کردن انصاری دارد که به خاطرش گاهی محمد نادری را یک خط جلوتر می‌برد یا شجاع و جلال را نیمکت‌نشین می‌کند. حتی حسین ماهینی هم اوایل مورد اعتماد کالدرون بود، اما بعد از چند اشتباه از فهرست تعویضی‌های ثابت کنار رفت.
چنانچه گفتیم بامزه‌ترین مصداق ادعای لجبازی کالدرون با بازیکنان محبوب برانکو، اشاره به سیامک نعمتی و فرشاد احمدزاده است. سیامک که تا قبل از مصدومیتش در خیلی از مسابقات این فصل به میدان رفت، اما خداوکیلی شما امسال فرشاد احمدزاده را در حالتی غیراز محرومیت پیدا کرده‌اید که کالدرون به او بازی بدهد؟ وای از این تحلیل‌ها؛ حتی داستان یک فیلم سینمایی هم باید از حداقل منطق روایی برخوردار باشد...!