نگاهی به مشکلات پرسپولیس که برای نیم‌فصل دوم باید حل شود

اینها بخشی از ایراداتی است که در پنج ماه گذشته به چشم آمد.

کاشته و کرنرهای الکی

یکی از ساده‌ترین و البته تکراری‌ترین فرمول‌های پرسپولیس برانکو برای کسب پیروزی، استفاده از ضربات ایستگاهی یا شروع مجدد بود. اصلا همین بخش کمک زیادی کرد که در یک مقطع محسن مسلمان و در یک مقطع دیگر امید عالیشاه به بهترین پاسورهای لیگ تبدیل شوند. می‌توان ده‌ها بازی را به یاد آورد که تیم برانکو یک گل حساس از روی یک ارسال شروع مجدد به ثمر می‌رساند و با همان گل بازی را می‌برد. با این وجود پرسپولیس امسال به شکل عجیبی در استفاده از این ضربات ناموفق بوده است. آمار نشان می‌دهد که آنها کرنرهای زیادی می‌گیرند، اما عجیب است که در نیم‌فصل اول حتی یکی از کرنرهای این تیم هم منجر به گل نشده! پرسپولیس در 16 بازی امسالش 20 گل به ثمر رسانده که هیچکدام از آنها حاصل کرنر یا ارسال‌های شروع مجدد نبوده است. آنها در سه بازی جام حذفی هم 4 گل زده‌اند که تنها گل اول‌شان به شهرداری ماهشهر از کرنر به دست آمد. طبیعتا پرسپولیس باید از این راه بسیار ساده برای گلزنی بیش از اینها استفاده کند. جالب اینجاست که حتی با وجود نیمکت‌نشینی عالیشاه هم پرسپولیس ارسال‌کننده‌های خوبی همچون ترابی، نوراللهی و بشار رسن دارد، اما روشن نیست چرا این تیم نمی‌تواند با فرمول راحت سال‌های قبل به گل برسد.

سانترکننده‌های ویران

گابریل کالدرون بعد از آزمون و خطاهای فراوان در جناجین خط دفاعی، سرانجام دو گزینه اصلی‌اش را شناسایی کرد. به این ترتیب در بیشتر بازی‌های این فصل، مهدی شیری و محمد انصاری به عنوان مدافعان راست و چپ به بازی گرفته شدند. با این وجود ضعف شدید این دو بازیکن در ارسال توپ باعث شده تنوع بازی پرسپولیس کم شود. شیری بازیکنی پرتلاش و دونده است، انصاری هم قابلیت‌های دفاعی خوبی دارد، اما هر دو نفر به شدت در سانتر توپ ضعیف هستند؛ به طوری که واقعا این میزان از ناتوانی برای دو مدافع کناری با سال‌ها سابقه بازی در لیگ برتر، عجیب است. زیاد پیش می‌آید که تیم‌های حریف در مقابل پرسپولیس رو به بازی بسته و به شدت تدافعی می‌آورند. غیر از شوتزنی که زحمتش اغلب گردن مهدی ترابی است، یکی از راه‌های مرسوم برای گلزنی در این شرایط سانتر از کناره‌هاست؛ اما هر بار پرسپولیسی‌ها توپ را به انصاری یا شیری می‌رسانند باید شاهد یک ارسال ضعیف باشیم. عجیب است که حتی محمد نادری هم با وجود تکنیک بالایش دقیقا همین مشکل را دارد. در حال حاضر کالدرون بازیکن بهتری برای جانشینی با این نفرات ندارد، بنابراین فقط می‌توان انصاری، شیری و حتی نادری را به تمرین اختصاصی بیشتر برای ترمیم این نقطه‌ضعف اساسی دعوت کرد.

ترس بیش از حد

یکی از مشکلاتی که امسال زیاد در پرسپولیس دیده شده، ترس بیش از حد بازیکنان این تیم بعد از به ثمر رساندن گل برتری بوده است. پرسپولیس در بازی با تیم‌هایی مثل فولاد، ذوب‌آهن، نساجی و ... وقتی گل اول را زده «به شدت» عقب نشسته است. بخشی از این عقب‌نشینی به منظور استفاده از حربه مفید ضدحمله است، اما این مساله در پرسپولیس گاهی بسیار پررنگ و غیرقابل توجیه است. مثلا این تیم اوایل نیمه دوم بازی با نساجی، حتی با وجود 11 نفره بودن هم طوری مقابل حریف دفاع می‌کرد که انگار فقط یک دقیقه از وقت بازی باقی است و تیم باید برتری‌اش را حفظ کند. به نظر می‌رسد بخشی از این داستان به خاطر هجمه شدید و تخریب‌هایی است که در این مدت از سوی برخی پیشکسوتان، کارشناسان و حتی هواداران متوجه تیم کالدرون شده. در حقیقت این مربی و بازیکنانش آنقدر با برچسب‌هایی مثل عدم شادابی و بد بازی کردن مورد آزار قرار گرفته‌اند که کسب نتیجه و پیروزی به تنها سنگر آنها تبدیل شده؛ پناهگاهی که آنها تحت هیچ شرایطی حاضر نیستند از دستش بدهند و همین مساله هم باعث می‌شود گاهی شاهد یک احتیاط غلوآمیز در نوع بازی سرخپوشان باشیم.