محسن بابادی؛ در حالی که پس از قهرمانی استقلال خوزستان در لیگ برتر طی سالیان اخیر، مجددا و در اواخر مردادماه 99 روزهای خوب فوتبال خوزستان با کسب سهمیه آسیایی فولاد از راه رسیده و این احتمال وجود دارد که نفت مسجدسلیمان دیگر تیم استان مان نیز که اکنون دیگر برای خود اسم و رسمی دست و پا کرده و امسال از بهترین و آمادهترین سالهای فوتبالیاش را پشت سر میگذارد، با پیروزی مقابل تراکتور و راهیابی به فینال جام حذفی حتی آسیایی شود، گویا مسئولین سیاسی و ورزشی استان خوزستان متوجه اهمیت این ماجرا نبوده یا در خواب فرو رفته و از این موضوع غافلند که اگر چنین شود، بزرگترین افتخار تمامی ادوار تاریخ فوتبال خوزستان در صعود همزمان دو تیم به جام باشگاههای آسیا و همچنین رزومه ورزشی برای خودشان کسب شده و تا سالهای سال میتوان به این موضوع افتخار کرد.
نفتی که همواره حضوری آسانسوری در لیگ برتر داشت، با حمایت و پشتوانه مردمی هواداران، زحمات عوامل، کادر و بازیکنانش علی رغم تمامی کم و کاستیهای موجود، موفق شد در لیگ هشتم شده و اکنون در کنار 3 غول همیشگی فوتبال ایران در نیمهنهایی جام حذفی لرزه بر اندام آنها انداخته و حتی این قابلیت را دارد که شاخ آنها را نیز بشکند.
نفتی که سلطان تساوی و نباختنها بوده و با بیپولی و دست خالی این کارها را کرده. نفتی که چشم و چراغ زاگرس نشینان بوده و تمامی مردم خوزستان برای موفقیتش لحظه شماری میکنند. این تیم تنها بخاطر 3 میلیارد تومان دارد این گونه دست و پا زده و این طور که شنیدهام، حضور در این بازی جام حذفی جزو تعهدات بازیکنان نبوده و گفتهاند در صورت عدم پرداخت مطالبات قانونی و به حقشان، در این بازی حضور پیدا نمی کنند. رقابتی که تراکتور برای پیروزی در آن ممکن است به هر گونه تلاشی متوسل شود تا با کسب سهمیه آسیایی، دل میلیونها هوادارش در اقصی نقاط دنیا را شاد کند. اما گویا مسئولین ما با بیتوجهی تمام اصلا این موضوع برایشان مهم نیست که نفت مسجدسلیمان در آستانه خلق چه حماسه بزرگی است.
نفت توانایی شکست دادن تراکتور را دارا بوده و در صورت قهرمانی هر کدام از تیمهای استقلال، پرسپولیس یا تراکتور، این تبریزیها هستند که آسیایی خواهند شد و تنها یک معجزه از نوع خوزستانی و آوردن جام حذفی به این استان پس از حدود 3 دهه میتواند فوتبال ایران را به چالش کشیده و جای نفت را با تراکتور عوض نموده و رویاهای تیم تبریزی را نقش بر آب کند.
بازیکنان، مربیان و تمامی مجموعه نفت مسجدسلیمان و هواداران این تیم در خوزستان و دیگر پهنه زاگرس این فصل خون دلها خوردهاند تا تیمی که همیشه شانس سقوط به لیگ دسته یک را داشته، اکنون امید به قهرمانی در جام حذفی و آسیایی شدن را در سر بپروراند. 3 میلیارد تومان پول قابل توجهی نیست که مسئولین سیاسی و ورزشی استان خوزستان نتوانند طی یکی دو روز آتی فراهم و پرداخت نمایند. تنها یک همدلی و عزم همگانی می خواهد و بس. با این حمایت مالی و به امید خدا کسب پیروزی مقابل تراکتور، آرامش نسبی بر تمامی مردم و ورزش استان حکم فرما خواهد شد. همان مردمی که فوتبال از نان شب برایشان واجبتر بوده و در این اوضاع بد کرونایی خوزستان، دلخوشیای جز فوتبال ندارند.
پس اگر این پیام من به دست مسولین محترم سیاسی، امنیتی و ورزشی استان میرسد، به عنوان قطرهای کوچک از دریای بیکران ورزش استان، از آنها خواهشمندم جهت شادی دل مردم و ایجاد شور، هیجان و اتحاد و همبستگی بهتر میان طیفها و آحاد مختلف مردم استان و دلخوش نمودن نوجوانان، جوانان و در پی آن کاهش مشکلات و بزهکاریها بر اثر رویکرد همگانی آنها به ورزش، هر چه سریعتر طی امروز و فردا حق و حقوق معوقه بازیکنان را از طریق هر منبعی که میتوانند، پرداخت نموده تا با حضور قدرتمند شیران زاگرس مقابل تراکتور در جام حذفی، از حیثیت و اعتبار خوزستان دفاع و خدای ناکرده فردا روز حسرت آن در دل مردم و مسولین باقی نماند که ای کاش میتوانستیم چه ها کنیم و نکردیم.
قابل ذکر است تراکتور تیم متولی است و 3 میلیارد تومان برای زنوزی پول خرد محسوب شده و این بازی برایشان بسیار مهمتر از حد تصور بوده و قطعا آنها نیز متمایل به حضور نفت در این مسابقه نبوده و از کوتاهی مسئولین استان خوشحال شده و از خدایشان است که این مبالغ به بازیکنان پرداخت نشده و دائما اوضاع را رصد کرده و هر چه زمان این گونه بگذرد، به نفع آنها و به ضرر فوتبال استان خواهد بود. اگر بازیکنان تیم نفت تراکتوری بودند، اکنون به جای 3 میلیارد تومان، 3 میلیارد تومان دیگر هم به عنوان پاداش پیروزی برایشان در نظر گرفته می شد.
امیدوارم مسئولین با غیرت خوزستان که مرد روزهای بزرگ و حساس بوده و هستند، اهمیت این موضوع را بیش از همیشه دانسته و اجازه ندهند بازیکنان تیم نفت تحت تاثیر حواشی، جنگهای روانی و تمکن مالی تیم حریف یا سایر وعده وعید های تیمهای دیگر برای فصول بعد قرار گرفته و قافیه را طی چند روز آتی ببازند. اول و آخر این مبالغ به آنها پرداخت خواهد شد. پس چه بهتر که پیش از این بازی مهم و سرنوشت سازی بوده که بعد از آن دیگر حسرت خوردن دردی را دوا نمی کند.*