گفت و گوی رحمان رضایی با سایت tuttomercatoweb

رحمان رضایی را به یاد دارید؟ او که اکنون 45 سال دارد ، تقریباً 20 سال پیش وارد فوتبال ایتالیا شد و درواقع حامل استاندارد ایران در فوتبال ایتالیا شد. مدافعی که از پیشرفت در منطقه مقابل چشم پوشی نکرد ، 7 سال با ما ماند و یک ایتالیایی واقعی شد. و او همچنان که در این مصاحبه به ما می گوید ، بین حکایت های گذشته و اهداف آینده روابط محکمی را حفظ کرده است:

رحمان رضایی امروز چه می کنی؟

"من یک تیم ایرانی ، ذوب آهن ، که در لیگ برتر ایران بازی می کند ، مربیگری می کنم. پس از پایان تجربه ایتالیایی ام در سال 2008 ، به خانه بازگشتم و در آنجا در پرسپولیس بازی کردم ، سپس در قطر و دوباره در ایران جایی که به کارم پایان دادم. پنج سال پیش من به عنوان دستیار مربی یک تیم ایرانی شروع کردم و سپس این فرصت را داشتم که در لیگ دسته دوم سرمربی اصلی باشم. اکنون با نیت های خوب این فصل در مسابقات برتر آماده می شوم. "

احساس شما در این نقش جدید چیست؟

"من احساس خیلی خوبی دارم. در این بین من برای خودم هدف گذاشته ام که در لیگ خوب کار کنم. دوست دارم در ایران تجربه کسب کنم و بعد از 2 یا 3 سال برای مربیگری به ایتالیا برگردم. در سری C هم خیلی خوب است اما بدیهی است که به آنچه در این سالها انجام خواهم داد.

سطح فوتبال در ایران چگونه است؟

"سطح فوتبال ایران بد نیست. به عنوان مثال ، پرسپولیس به فینال لیگ قهرمانان آسیا راه یافت و این نشان می دهد جنبش فوتبال ایران در حال رشد است."

شما با علی سامره به پروجا رسیدید. شما برای برنده شدن جایزه اولین ایرانی در سری A رقابت می کنید

"او دو ماه زودتر از من شروع کرد ، کمی فریبم داد. اما برعکس من در ایتالیا زود تمام شد (می خندد)".

از تجربه فوتبالیست در ایتالیا چه خاطراتی دارید؟

"تجربه عالی ، سالهای عالی. من از خودم به عنوان بازیکن و همچنین خارج از زمین لذت بردم. من اغلب به ایتالیا برمی گردم ، ما در ترویزو خانه ای داریم."

شما در پروجا ، مسینا و لیورنو بازی کردید ... چرا ترویزو؟

"پدر همسرم ابتدا در پروجا بود ، سپس به ترویزو نقل مکان کرد و در سال 2006 و ما اغلب به آنها سر می زنیم. من اکنون یک پاسپورت ایتالیایی دارم ، همسرم اهل آسیزی است. فرزندانم در پیزا و ترویزو متولد شدند. شهر زیبا ، ما خیلی آن را دوست داریم. اکنون احساس می کنم مثل یک ترویزو هستم ".

چرا هرگز برای ترویزو بازی نکرده اید؟

"آنها تیم A را نداشتند ، و جدا از یک دوره طلسم مختصر در B ، تا زمانی که این شانس را داشتم که همیشه سعی می کردم در لیگ برتر بمانم."

وضعیت ایران در مورد شیوع Covid-19 چگونه است؟

"یک فاجعه ، اوضاع دوباره بدتر شده است. بیمارستانهای پر ، چند روز است که مردم خانه خود را ترک نکرده اند. ما به وضعیت فوریه-مارس بازگشتیم. در مورد ما ، ما هر هفته آزمایشات را انجام می دهیم ، مراقب هستیم ، در هتل و اجازه نمی دهیم کسی در اطراف گردش کند. همه چیز تحت کنترل است و خوشبختانه تاکنون در بین بازیکنان عفونت نداشته ایم.

آیا خطر پرش یا لغزش قهرمانی وجود دارد؟

"نه ، خطر وجود ندارد".

چگونه به ایتالیا رسیدید؟

"ببینید ،  من فقط توسط مربی وقت بتیم ملی فراخوانده شده بودم. من یک سال بود که به دفاع منتقل می شدم ، اما من در واقع به عنوان یک مهاجم متولد شدم. ایران و عربستان سعودی بازی می شود ، ناظران پروجا بودند که می خواستند ببینند دو بازیکن دیگر. در پایان آنها با من به خانه رفتند. "

چه خاطره ای از لوسیانو گوچی دارید؟

"او اغلب به پروجا نمی آمد. آلساندرو بود که بسیار خوب بود ، مخصوصاً با خارجی ها که دوست بود."

در بین تیم هایی که در آنها بازی کردید احساس بهتری داشتید؟

"در مسینا ، جایی که من صعود به سری A را انجام دادم که مدتها بود از دست رفته بود. مردم نسبت به ما احساس قدردانی کردند و به همین دلیل احساس محبت بیشتری نسبت به پروجا و لیورنو داشتم

چقدر از تجربه ایتالیایی شما در حرفه شما به عنوان مربی وجود دارد؟

"من از فوتبال ایتالیا الهام گرفته ام. من به تاکتیک های تیم اعتقاد زیادی دارم و سعی می کنم آنچه را آموخته ام ارزشمندی داشته باشم. سبک آنچلوتی را دوست دارم ، اما همچنین کونته ، کاپلو ، آلگری را دوست دارم. فرم مورد علاقه من 4-2-3 -1 ، گزینه 4-4-2 یا 4-1-4-1 ".

آیا هنوز سری A را دنبال می کنید؟

"فوتبال ایتالیا بسیار محبوب است ، زیبایی و هیجان بیشتری می یابد. البته ، برای یک دهه فقط با حضور یووه افت بدی داشت. اکنون اوضاع تغییر می کند."

به عنوان یک ایرانی: آیا درست است که استقلال - پرسپولیس یکی از داغترین دربی های جهان است؟

"استقلال-پرسپولیس محبوب ترین دربی جهان است ، بدون شک. در تهران 15 میلیون نفر زندگی می کنند ، شهر بین این دو تیم تقسیم شده است. در کل ایران 30 میلیون پرسپولیس تشویق کننده داریم ، 25 میلیون  "استقلال. و در استادیوم ، همیشه 100 هزار ، این یک دربی است که یک سال طول می کشد