نایب قهرمانی تلخ در شب صد‌ها اگر

اتفاقات فینال دو سال پیش باز هم برای سرخپوشان پایتخت تکرار شد. البته در قطر خبری از بازی رفت و برگشت نبود. پرسپولیس باز هم به عنوان نایب قهرمانی بسنده کرد و هوادارانش را با هزاران اگر تنها گذاشت.

اگر آل کثیر آن شادی گل را نکرده بود، اگر AFC میرغضب نشده بود و چنین محرومیت سنگینی برایش نمی نوشت. اگر امیری حواسش به کارت زرد بود و محروم نمی شد، اگر پهلوان این قدر راحت در بازی قبل اخراج نمی شد، اگر خلیل زاده فیلش یاد هندوستان (بخوانید جیبش یاد دلارهای قطری) نمی کرد، اگر داور در نیمه اول کمی زودتر سوت را زده بود، اگر یکی از مدافعان پنالتی برگشتی لک را ریباند می کرد، اگر داور در VAR کمی مهربان تر بود و پنالتی مشکوک پرسپولیس را می گرفت، اگر نوراللهی لگد به پای بازیکن کره ای نمی زد، اگر شیری هوس آبشار زدن نمی کرد، اگر، اگر، اگر ....

پرونده این فصل لیگ قهرمانان برای پرسپولیس بسته شد. بی تعارف تیم حرفه ای تر قهرمان شد. تیمی که بلد بود کمتر اشتباه کند و از فرصت هایش استفاده کند. تیمی که به فاصله دو ماه 40 درصد از ترکیبش را از دست نداده بود. تیمی که از فاصله آخرین حضورش در مستطیل سبز 20 روز نمی گذشت. تیمی که پاشنه آشیلی به نام پنالتی نداشت!

سرخپوشان ناراحت اما سربلند بازخواهند گشت. دو فینال در فاصله سه سال، کاری که هیچ تیم ایرانی در فرمت فعلی لیگ قهرمانان آسیا حتی به آن هم نمی تواند فکر بکند. این که می توانند دوباره برخیزند و برای پنجمین بار قهرمان لیگ شوند و سال آینده همین مسیر را دوباره تا فینال آسیا طی کنند یا نه به یحیی بر می گردد و روحیه تیمش که از این پس بشار را نیز نخواهد داشت.

نشد که بشود. چرایش را نه در آبشار بی موقع شیری و نه در ساق بازیکنان جستجو کنید. در حمایتی جستجو کنید که نشد، در ساختاری که فوتبال ایران ندارد، در فدراسیونی که نمی تواند حق تیم هایش را از AFC بگیرد. در لابی که هیچ وقت نداشته ایم. در قراردادهای معیوبی که به بازیکنان اجازه می دهد هر وقت دلشان خواست فسخ کنند و بروند.

پرسپولیس و یا یک تیم ایرانی دیگر شاید در سال های آینده دوباره به فینال ACL برسد، اما بدون تعصب باید گفت که با ادامه این وضعیت اتفاقات خاص فوتبال فقط می تواند عامل پیروزی نمایندگان ما در برابر تیم های تا بن دندان مسلح شرقی شود و این یعنی طلسم قهرمانی در لیگ قهرمانان آسیا شاید مدت های مدید ادامه داشته باشد.