4 درس از دوران 4 ماهه حضور فکری روی نیمکت استقلال

رؤیای شیرین حضور محمود فکری روی نیمکت استقلال بسیار کوتاه بود؛ سرجمع چیزی حدود 4ماه. قصه استقلال با فرهاد مجیدی شروع شده و فکری بسیار زودتر از آنچه تصورش را کنید فراموش خواهد شد. با این همه سیر اتفاقات در دوران حضور این مربی روی نیمکت استقلال، می‌تواند حاوی نکات و آموزه‌های جالب توجهی باشد.

  هرگز نگو هرگز
محمود فکری 2ماه پیش از حضور روی نیمکت استقلال به‌عنوان سرمربی موفق نساجی مازندران شناخته می‌شد. او همان روزها در یک مصاحبه بلند مدعی شد تجربه لازم برای هدایت استقلال را ندارد و اگر در این مقطع چنین پیشنهادی به دستش برسد، به‌طور قطع آن را نخواهد پذیرفت. شاید آن زمان فکری تصورش را هم نمی‌کرد شرایط طوری پیش برود که 2‌ماه بعد واقعا چنین پیشنهادی به او بدهند. در نتیجه محمود با دریافت درخواست همکاری آبی‌ها دست و پایش را گم کرد و همه حرف‌هایش را از یاد برد. در دوران حضور فکری روی نیمکت استقلال به دفعات از این مصاحبه علیه او استفاده شد. در نتیجه بهتر است آدم به‌ندرت از لحن قطعی استفاده کند. شما چه می‌دانید فردا چه پیش می‌آید؟

  پل‌های پشت سرت را خراب نکن
نوع جدا شدن محمود فکری از نساجی اصلا زیبنده نبود. به‌طور کلی مخالف این مدل جدایی مربیان هستیم اما مورد فکری حتی از نمونه‌های مشابه هم بدتر بود. او مدیران باشگاه مازندرانی را متهم کرد از سادگی و اعتمادش سوءاستفاده کرده‌اند. در ادامه هم کار طرفین به مشاجره و صدور بیانیه‌های عجیب و تند و تیز کشید. این در حالی است که شاید اگر محمود به همکاری‌اش با این باشگاه به شکلی دوستانه‌تر پایان می‌داد، نساجی همیشه به‌عنوان یک گزینه خوب برای بازگشت او باقی می‌ماند. با این حال فکری کاری کرد که از این به بعد شاید حتی سایر باشگاه‌های متوسط هم برای ارائه پیشنهاد همکاری به او دو دل شوند.

  کیفیت مهم‌تر از کمیت است
یکی از عوامل ناکامی محمود فکری در استقلال، نیمکت بسیار شلوغی بود که او در این تیم درست کرد. شاید فکری تصور می‌کرد همکاران بیشتر، ایده‌های متنوع و بهتری دارند اما در عمل این اتفاق رخ نداد. کمیت اهمیتی ندارد، این کیفیت است که کار را درمی‌آورد. صمد مرفاوی و پرویز مظلومی اگر چیزی برای عرضه داشتند، در دوران سرمربیگری خودشان استفاده می‌کردند. بقیه کادر فکری هم در عمل کمکی به او نکردند. بعضی سرمربیان از ترفند پست دادن به پیشکسوتان برای خاموش کردن آنها استفاده می‌کنند. نمی‌دانیم فکری جزو این گروه بود یا نه، اما شما نهایتا 01 نفر را می‌توانی اینطوری ساکت کنی. بقیه چی؟

  جلوی بازیکن کوتاه نیا
رفاقت کردن و برقراری ارتباط صمیمانه با بازیکنان فرق دارد با اینکه به آنها باج بدهی و در مقابل‌شان کوتاه بیایی. محمود فکری در تعامل با بازیکنان استقلال روش دوم را برگزید و ضرر کرد. بازیکنان فوتبال معمولا هر قدر امتیاز بگیرند، باز بیشتر می‌خواهند. اینها سیر نمی‌شوند. به علاوه وقتی شما جلوی 2نفر نرمش نشان بدهی، بقیه هم انتظار همین واکنش را دارند. قشنگ مصداق کامل این اوضاع می‌شود استقلال محمود فکری؛ تیمی که در آن سنگ روی سنگ بند نشد.