تفاوت حضور فکری در استقلال و نفت مسجد سلیمان/یک سرباز مشتاق اثرگذارتر از یک سردار سیر و بی‌انگیزه

 سپاهان اگرچه سه‌چهارم مالکیت توپ را در اختیار داشت، 19کرنر زد و شانس‌های متعدد گلزنی به‌وجود آورد، اما نهایتا موفق به گشودن دروازه میهمانش نشد و این بازی با نتیجه مساوی صفر  صفر به پایان رسید. این دومین حضور فکری در ورزشگاه نقش جهان طی 58روز تلقی می‌شد. نوبت قبلی او روز 25بهمن با استقلال راهی اصفهان شد و با 2 گل برابر سپاهان شکست خورد. در آن مسابقه شاهد یکی از بدترین نمایش‌های استقلال فکری بودیم؛ به‌طوری که حتی هواداران این تیم هم پای تلویزیون از دقیقه60 به بعد هیچ امیدی به بازگشت نتیجه نداشتند. بسیاری از مشکلات فکری در استقلال از همان روز کلید خورد و همانجا بود که خیلی‌ها فهمیدند این مربی شانس چندانی برای بقا روی نیمکت آبی‌ها ندارد.
با این حال نمایش نفت مسجدسلیمان در اصفهان متفاوت بود و نتیجه دیگری هم رقم خورد. صد البته بازیکنان تیم خوزستانی خوش‌شانس بودند که این مسابقه را نباختند، اما انگیزه و عطش آنها برای نتیجه‌گیری هم قابل کتمان نیست. شاید اگر استقلالی‌ها هم 58روز قبل بخشی از این عطش را برای کسب نتیجه بهتر نشان می‌دادند، سرنوشت دیگری برای تیم‌شان رقم می‌خورد. مقصود این مطلب متهم کردن بازیکنان استقلال به کم‌کاری و کم‌فروشی نیست؛ بحث بر سر کاهش انگیزه‌های تیمی است که شاید مسئولیت بخشی از آن به‌خود فکری هم برگردد. به هر حال او باید رختکن تیمش را تهییج می‌کرد. هر چه بود بار دیگر مشخص شد یک سرباز گرسنه و مشتاق می‌تواند بسیار اثرگذارتر از یک سردار سیر و بی‌انگیزه باشد. نفت مسجدسلیمان از نظر نیروی انسانی قابل مقایسه با تیم پرستاره استقلال نیست، اما دیدیم که شاگردان فکری با هر حربه‌ای که بود میزبان نامدارشان را متوقف کردند و بعد از 6 برد پیاپی ترمز سپاهان را کشیدند.