در دو سال گذشته اما دست
پرسپولیس از
جام حذفی کوتاه مانده است. تیم یحیی گلمحمدی یک بار در نیمهنهایی و یک بار هم در یک چهارم نهایی مقابل استقلال در ضربات پنالتی باخت و حذف شد، هر چند
استقلال هم در هر دو فینال مقابل تراکتور و
فولاد شکست خورد و دستش به جام نرسید.
پرسپولیس بعد از استقلال که 7 بار قهرمان جام حذفی شده با جام در این رقابتها دومین تیم پر افتخار جام حذفی است، هر چند 5 بار کمتر از تیم آبی
پایتخت به فینال رسیده است (13 به 8). پرسپولیس دو بار در فینال شکست خورده که هر دو بار به دست سپاهان رقم خورده است. یک بار تیم دنیزلی در فصل 85-84 و بار دوم تیم یحیی در فصل 92-91. جالب اینکه هر دو شکست در فینال مقابل سپاهان در ضربات پنالتی رقم خورد، با این تفاوت که بار اول فینال
رفت و برگشت بود و بار دوم یک بازی.
اما ویژگی آخرین شکست سرخها در فینال به سرمربی این تیم بازمیگردد. یحیی گلمحمدی آن فصل اولین دوره حضورش در رأس نیمکت پرسپولیس را تجربه کرد و نتوانست جام بیاورد. یحیی بعدتر دو بار با ذوبآهن قهرمان جام حذفی شد اما در پرسپولیس نتوانست در این رقابتها موفق باشد و دو بار دیگر این بار در مراحل پایینتر مقابل استقلال حذف شد.
به جهت آنچه طی دو فصل گذشته جام حذفی اتفاق افتاد و فرجامی که در فینال 8 سال قبل رقم خورد یحیی این جام را به پرسپولیس بدهکار است. البته نه اینکه از حالا و نقطه شروع فشاری روی او باشد اما فارغ از در نظر گرفتن تمام بدشانسیها و شرایطی که در ضربات پنالتی خارج از مدیریت سرمربی است، گلمحمدی امسال حتماً باید این جام را بگیرد و برای دبل خیز بردارد چرا که در این صورت میتواند در رکورد کسب دوگانه (قهرمانی لیگ و حذفی)
علی پروین و برانکو شریک باشد و از این حیث یکی از مربیان بزرگ تاریخ باشگاه لقب بگیرد. در عین حال اگر او بتواند به سومین قهرمانی متوالی
لیگ برتر هم برسد به رکورد یگانه قهرمانیهای متوالی برانکو خواهد رسید و این دقیقاً همان چیزی است که گلمحمدی دنبالش میگردد.
یحیی و کادرش از هیچ جامی راحت نمیگذرند و برای پر بار کردن رزومه خودشان با قدرت وارد هر تورنمنتی میشوند. حالا اگر این مسابقات دومین جام معتبر داخلی باشد و تنها با 5 برد بتوان به قهرمانی دست یافت چرا باید از خیر آن گذشت؟
یحیی میتواند از این جام و بازی امروز بهره سه جانبه ببرد. اول اینکه با کنار زدن یک تیم دسته اولی یک مرحله در این جام پیش برود، دوم اینکه به لحاظ فنی، بدنی و روانی تیم خود را آماده مسابقه حساس با ذوبآهن کند و سوم اینکه با بازی دادن به نفرات ذخیره و آنهایی که در لیگ برتر کمتر
بازی کردهاند این بازیکنان را به شرایط مسابقه نزدیک کرده و به لحاظ انگیزشی به موقعیت مناسبی برساند.
یحیی و تیمش امروز ویستاتوربین را جدی خواهند گرفت و هرگز با خیال آسوده قدم به میدان نخواهند گذاشت، همانگونه که در دو سال گذشته در مراحل یک شانزدهم و یک هشتم به هیچوجه مقابل تیمهای دسته پایینتر و کم بنیه کوتاه نیامدند و قدرتشان را به رخ کشیدند. تیم یحیی هرگز دنبال سورپرایز شدن نیست و راههای شگفتیسازی را به حریف خواهد بست چرا که این تازه ابتدای راهی است که قرار است پایانش یک جام باشد. جامی که گلمحمدی قبلاً دو بار به دستش آورده اما نه به عنوان سرمربی پرسپولیس و همین میتواند یک انگیزه بزرگ شخصی برای موفقیت در این جام باشد.