نادر دارستانی؛ نهادهای نظارتی؛ کمیته اخلاقی و انضباطی، حراستها و نهایتاً مراجع ذی صلاح قانونی میبایستی به بحث شرط بندی در ورزش ایران و در رشتههای گوناگون ورود کند و ضمن بررسیهای میدانی، تحقیقات ممتد و مستمر، فرهنگ سازی برای همکاریهای اطلاعاتی از سوی منابع مردمی؛ عوامل اصلی این گردانندگان بساط شرط بندی و اشاعه دهندگان فساد مالی را شناسایی و به سزای اعمال شان برسانند.
شرط بندی؛ مقولهای غربی و یکی از چندین عارضه و بیماری فرهنگی و اخلاقی است که از سوی سایتهای شرطبندی، کانالها و شبکههای مجازی و با بهرهگیری از ابزارهای ارتباطی مدرن؛ رهبری و هدایت میشوند و این فعالیت را به عنوان قماری کثیف در بین ورزشکاران و باشگاههای ورزشی، رواج می دهند.
در این بین حتی اگر عواملی از مجموعه یک باشگاه ورزشی سالم باشند و در این امور دخالت نکنند و حتی از چنین فعالیتهایی مطلع نباشند، به دلیل حضور برخی از افراد فعال در باشگاههادر امر شرط بندی، دلسرد میشوند و بدون هیچ اطلاعات و یا تأثیری بر باشگاه، این مجموعه را ترک میکنند و وقتی که باشگاهها از انسانهای سالم و باتجربه تهی شد، گسترهی جولان شرط بندان و مفسدان در آنجا بیشتر و تأثیر و نفوذ آنها بر فعالیتهای ناسالم ورزشی بالاتر می رود.
در چنین شرایطی دیگر کاری از کسی برنمیآید و آنچه برنامههای ورزشی، نحوهی انجام مسابقات و نتایج مسابقات را تعیین میکند، فعالان عرصهی شرطبندی است، نه ساز و کارها و سلسله مراتب اداری باشگاه. به همین دلیل برخورد قاطع بعدی با این عوامل، بسیار لازم و ضروری به نظر می رسد.