ماشین سازی تبریز و روزهای سختی که پیش رو دارد

به گزارش فرتاک ورزشی، ماشین‌سازی به‌عنوان تیمی با شخصیت لیگ برتری، حالا در قعر جدول رده‌بندی بنشیند و از نامزدهای زودهنگام سقوط به دسته یک باشد؟ چنانچه مقایسه شرایط مشابه این تیم با تیم‌های مس، نفت مسجد سلیمان و استقلال اهواز که در لیگ‌های سیزدهم، چهاردهم و پانزدهم محکوم به سقوط شدند، آیا تغییر سرمربی می‌تواند سرنوشت احتمالی سقوط را برای ماشین‌سازان تغییر دهد و به تغییر رویه کلی در این تیم بی نجامد؟ یا اشتباه مدیران این باشگاه در انتخاب اولیه رسول خطیبی، به اشتباهی جبران‌‌ناپذیر تبدیل خواهد شد؟ آن هم با جوی که در تیم و در میان هواداران برای ادامه حمایت از خطیبی به وجود آمده است؟

از حمایت مالی قوی و آرامشی که یک باشگاه می‌تواند برای بازیکنانش تأمین کند، تا حمایت معنوی مدیرعامل از سرمربی و کادرفنی‌اش، ماشین‌سازی این فصل از هیچ تلاشی برای حمایت همه‌جانبه از اعضای مجموعه خود دریغ نکرده و همین موضوع است که علامت سوال بزرگ‌تری را مقابل نتایجی که این تیم کسب کرده، قرار می‌دهد! آیا تنها یک برد در 12 هفته از رقابت‌ها، حاصل این حمایت همه جانبه است؟ آیا کادرمدیریتی باشگاه باید باز هم به پای رسول خطیبی می‌نشست و همچنان از او حمایت می‌کرد؟‌

البته که شواهد از این خبر می‌دهد که اگر هیأت مدیره پیش‌دستی نمی‌کرد و استعفای خطیبی را نمی‌پذیرفت، بعید نبود که مدیرعامل باشگاه با رد درخواست استعفا، همچنان رسول خطیبی را حفظ کند. با این حال اما ظاهراً حتی خود رسول خطیبی هم به این نتیجه رسیده بود که دیگر از دست او کمکی برای ماشین‌سازی ساخته نیست و به همین خاطر دست هیأت مدیره را برای اعمال تغییرات باز بگذارد که اتفاقاً استعفایش به شدت مورد استقبال آنها هم قرار گرفت. پس چه عاملی هیأت مدیره را با وجود همه تمایلی که به ماندن خطیبی داشتند به این نتیجه نهایی رساند؟

رسول در تراکتورسازی هم تجربه هدایت تیمی را داشت که خود از لیگ یک به لیگ برتر آورده بود اما او در همان تجربه قبلی هم نتوانست آنطور که انتظار می‌رفت موفق شود و در نهایت جای خود را به تونی اولیویرا داد. اینجا اما اوضاع قدری برای رسول متفاوت پیش رفت و رسول در شرایطی از این تیم می‌رود که ماشین‌سازی با ۶ امتیاز، ۷ گل زده و ۲۰ گل خورده در رده شانزدهم قرار دارد و با ۲۰ گل خورده ضعیف‌ترین خط دفاعی را هم دارد.

درد بی‌تجربگی، دقیقاً همان مشکل اصلی خطیبی است که در عملکرد این سرمربی در ماشین‌سازی و تراکتورسازی مشاهده می‌شود. شاید بهتر بود از همان ابتدا ماشین‌سازان گزینه باتجربه‌تری را برای هدایت تیم خود انتخاب می‌کردند. یا حتی اگر به انتخاب رسول خطیبی اصرار داشتند ای ‌کاش او دستیاران قوی‌تری را در کادرفنی خود جای می‌داد! رسول اما خیلی دیر به این نتیجه رسید که نداشتن یک دستیار باتجربه و قوی، بزرگ‌ترین پاشنه آشیل او به حساب می‌آید.

به همین خاطر بود که وقتی بعد از باخت 4 بر یک مقابل پیکان در جلسه‌ای با اعضا هیأت مدیره شرکت کرد، درخواست کرد تا بدنساز و دستیاری قوی برای او جذب شود که بلافاصله باشگاه رودولفو لوییز مربی پرتغالی و دستیار تونی در تراکتورسازی را به ماشین‌سازی آورد و بدنساز مدنظر خطیبی هم جذب شد اما ظاهراً برای این تغییرات کمی دیر شده بود و طبیعی بود که نتیجه این تغییرات به این زودی در تیم قابل مشاهده نباشد.

واقعیت این است که نه خود خطیبی و نه هیأت مدیره تمایلی برای صبر بیشتر نداشتند وگرنه شاید هم به قول بازیکنان معترض ماشین‌سازی، فصل برداشت خطیبی از حالا به بعد تازه شروع می‌شد. حالا که کادرمدیریتی حاضر نشد فرصت دیگری در اختیار خطیبی قرار دهد، ای‌کاش حداقل با در پیش گرفتن سیاستی اصولی و با ایجاد آرامش در تیم، سرنوشتی متفاوت را برای ماشین‌سازی رقم بزنند.