چالش های پیش روی منصوریان و بحران های استقلال در روزهای تیره و تار آبی پوشان/مسئله فقط بگو مگوهای دم دستی نیست

استقلال از آغاز راهش در این فصل دچار چالش‌های فنی بوده و همین چالش‌ها استقلال را به این روزهای تیره و تار رسانده. حالا که دیگر جام حذفی از چنگ رفته و در لیگ نیز شانس موفقیت رنگ باخته، استقلال برای حل مسائلش بیش از آنکه به چرایی فنی نتایجش در نیم فصل اول توجه کند، به سمت کنکاش در خرده رفتارها و بگومگوهای درون تیمی رفته و میان آن مساله‌های دم‌دستی، پی دلایل ناکامی‌اش می‌گردد.

اما گریزی از این حواشی نیست و از زاویه دیگری هم باید دید. منصوریان راهی ندارد جز اینکه برای ادامه کار در استقلال و بازگرداندن آبروی حرفه‌ای‌ تیمش، دوباره به اقتدار برگردد و دوباره همه‌کاره تیمش باشد. او در بازی با سپاهان تصمیماتی گرفت که مهم‌ترین آنها نیمکت‌نشینی مهدی رحمتی و خط زدن نام بختیار رحمانی از لیست این بازی بود. این تصمیمات همزمان شد با نمایشی بهتر از استقلال در اصفهان. او کاپیتان تیمش و مهم‌ترین خرید فصل استقلال را نخواست تا نشان دهد که هنوز سرمربی استقلال است. این بهترین تصمیم منصوریان در این بحران‌های اخیر بود. اما بعد از این چه باید کرد؟ بعد از این تصمیم، منصوریان باید چگونه رفتار کند و کدام مسیر را ادامه دهد؟ اینها پرسش‌های ساده‌ای است اما پاسخ‌اش می‌تواند تاثیر عمیقی در نیم فصل دوم داشته باشد.

دیروز شایعاتی شنیده شد درباره اینکه مهدی رحمتی از استقلال می‌رود یا کنار گذاشته می‌شود. شایعه دیگری هم از پیش مطرح بود که رحمتی دنبال آوردن مربی تازه‌ای به استقلال است. به این شایعات مهدی رحمتی پاسخ داد و در مصاحبه دیروزش گفت که با نیمکت‌نشینی تسلیم نمی‌شود. رحمتی در مصاحبه دیروزش تلاش کرده تا نشان دهد که یک بازیکن حرفه‌ای است و فراتر از حد مسوولیتش در باشگاه مداخله نمی‌کند. واکنش عملی منصوریان در مقابل این اتفاقات چیست؟ اوست که باید تصمیم سختی را بی‌تعلل بگیرد. می‌خواهد با رحمتی ادامه دهد یا نه؟

مدیریت درون تیمی در چنین شرایطی برای مربیان کار ساده‌ای نیست. آنها در این شرایط همیشه تنها هستند و باید بهترین تصمیم را بگیرند. تصمیمات اینچنینی گاهی می‌تواند مصلحت‌اندیشانه و محافظه‌کارانه باشد و گاه می‌تواند جدی و سخت‌گیرانه باشد. مربیان در چنین روزهایی برای سرنوشت مربیگری خود تصمیم می‌گیرند و راه و منش مربیگری خود را انتخاب می‌کنند. اما توجه کنیم که حذف مهدی رحمتی الزاما به معنای اقتدار منصوریان نیست و حفظ او و بازگرداندنش به دروازه نیز الزاما به معنای بی‌جربزه بودن مربی مقابل یک ستاره نیست. راه های میانه‌ای هم هست که شاید مربی در این روزهای تصمیم‌گیری به آنها برسد و آنها را منطقی بداند.

فارغ از مساله مهدی رحمتی در استقلال باید بدانیم که اقتدار مربی در مدیریت ستاره‌ها خود را نشان می‌دهد، نه در حذف ستاره‌ها. برداشت از این نوشته هرگز نباید این باشد که با حذف یا حفظ رحمتی موافقیم. مساله ما بررسی مساله و نگاه به چالش‌های منصوریان در استقلال است. اوست که تصمیم می‌گیرد و اوست که به رغم تمام اشتباهاتش در استقلال و ساختن یک تیم که تازه در بازی پایانی نیم فصل به استقلال شبیه شده، بازهم سرمربی است و صاحب اختیار.

مساله استقلال موضوعات و تصمیماتی اینچنینی، هم نیست و هم هست. استقلال اگر دچار بحران‌های فنی نبود و نتایجی درخور استقلال می‌گرفت، امروز گرفتار این بگومگوهای دم‌دستی هم نمی‌شد.