در فوتبال ایران معمولا مربیان در ده دقیقه پایانی و زمانی که نتیجه بازی مشخص شده بازیکن جوان زیر بیست سالشان را به زمین میفرستند و تا مدتها ادعای جوانگرایی میکنند.
این در حالی است که جوانگرایی وقتی معنا پیدا میکند که بازیکنی که به درون زمین میرود مسئولیت داشته باشد و برای هدفی خاص در زمانی مشخص وارد بازی شود. نه وقتی که روی بازی و نتیجه تاثیر چندانی ندارد.
چند هفتهای است که حسین فرکی، سرمربی سایپای قعرنشین، از دو بازیکن تیم ملی جوانان در ترکیب ثابت خود استفاده میکند. محمد سلطانیمهر 18 ساله و رضا جعفری 20 ساله در بازیهای اخیر سایپا، که نتیجه نگرفتن در آنها میتوانست اخراج سرمربی را در پی داشته باشد، با نظر فرکی از ابتدا در ترکیب قرار گرفتهاند و اتفاقا جزو بازیکنان خوب درون زمین بودهاند.
بعد از درخشش تیم ملی جوانان و صعود این تیم به جام جهانی، نگاهها به بازیکنان ملیپوش جوان بهتر شده است. شاید از تیمهایی که در کورس قهرمانی هستند یا برای سقوط نکردن میجنگند، سخت است که انتظار داشته باشیم روی پتانسیل جوانان سرمایهگذاری کنند. این تیمها برای رسیدن به اهداف کوتاه مدتشان در یک فصل، طبیعی است که زمانی برای جوانگرایی در نظر نگیرند. اما از تیمهایی که همیشه در میانه جدول هستند این انتظار میرود که به جوانان بهای بیشتری بدهند. هرچند که حسین فرکی در اوج حساسیت و قعرنشینی تیمش به این جوانان اعتماد کرده و به آنها مسئولیت داده است.