از تساوی با نفت تهران در هفته اول و باخت به استقلال خوزستان و نفت آبادان در هفته دوم و سوم، آن هم در ورزشگاه آزادی و تنهایی که تنها در زمین مسابقه راه میرفتند، نوید یک فصل ناامید کننده را به هواداران این تیم داد.
تغییرات مدیریتی و فنی در این تیم کورسویی از امید در دل هواداران برای نتیجه گرفتن در دراز مدت را روشن میکرد؛ اما هرچه از فصل میگذشت امید جایش را به ناامیدی میداد و مشکلات روز به روز افزایش مییافت و حتی زمزمه تغییر مدیریت و کادرفنی به گوش رسید، اما منصوریان حساب کار خود را از بازی با سپاهان در هفته پایانی شروع کرد ، بازی زیبا و بینقص با بازی دادن به جوانان.
این روند ادامه داشت و با وجود خبر تلخ محرومیت استقلال از نقل و انتقالات توسط فیفا، جوانان تشنه شهرت ومحبوبیت استقلال انگار خیال عقبنشینی نداشتند. بعد از برد نفت آبادان و پیکان و ماشینسازی و برد حماسی در حضور 100 هزار هوادار مقابل السد و ژاوی اکنون استقلال محبوب تمام ایران است، غرور استقلال بازگشته است.
تیم جوان و شکستناپذیر منصوریان اما در میان زمین فرمانده کم ندارد، از اسماعیلی ورضایی و حیدری بگیرید تا امید ابراهیمی اما کاپیتان رحمتی چیز دیگریست، اوست که با بالهای قویاش روزنه امید را در دل جوانان و هواداران استقلال زنده نگه میدارد. با تعصب مثال زدنی درون زمین نکته مهمی را به جوانان استقلال میفهماند: اینجا استقلال است؛ بمانید، بجنگید، پیروز شوید.