در ورزش ایران مرغ همسایه غاز نیست، شتر مرغ است

به گزارش فرتاک ورزشی، برای هزارمین بار پیاپی فدراسیون ها و باشگاه های فوتبال ، بسکتبال و...ایران اشتباهات نخ نما شده خویش را مرتکب شده ، ولی هیچکس لب به سخن نمی گشاید . گویا گرمای هوا آنقدر در جان ها رسوخ کرده که اصلا کسی حوصله پاسخگویی را ندارد .

آری در ورزش ایران نیز مرغ همسایه غاز است . البته غاز که چه عرض کنم ، شترمرغ است . اگر چنین نبود که این همه بازیکن خارجی رده 4 و 5 توسط دلال ها و آژانس های غیر مجاز ، آن هم با چنین مبالغ سرسام آوری وارد چرخه ورزش کشور نمیشدند . نکته خنده دار اینجاست : 

(( دست آخر که بی کیفیتی و اسقاطی بودن آنان بر همگان عیان شود ، آنان را براحتی آب خوردن دیپورت کرده و کل هزینه های ترانسفر و حضور نصفه و نیمه این بازیکنان پیر و فرتوت را تمام و کمال می پردازند )) .

بله حقیقت تلخ است ، ولی خصوصا حالا که در تعطیلی لیگ های مختلف ورزشی قرار گرفته ایم ، میبایست آنقدر گفت و نوشت تا شاید ورزش رخوت بار کشور تکانی بخورد .

در کشور متمدن ما ، استعداد ها و نوابغ بی شماری وجود دارد که با کمترین امکانات ، با تکیه بر پشتکار و اراده ای فولادین و با پشتوانه ژنتیک عالی به سطح اول فوتبال ، بسکتبال و سایر ورزش های کشور میرسند و هنگامی که زمان برداشت دست رنج ریاضت و مزد تلاش آنهاست ، میبایست نیمکت نشین بازیکنان رو به افول ، پا به سن گذاشته  و در یک کلام (( فسیل شده )) خارجی شوند . تازه کار به همین جاها نیز ختم نشده و گاها در همان فصل نهایتا 10% تا 15 % قرارداد خویش را دریافت نموده و باید تا سال های سال ، آن هم با ده ها واسطه ، کانال ، خواهش و التماس به دنبال مابقی طلب خویش بدوند و در پس این تورم های تصاعدی و کمر شکن ، پولشان را با نیمی از ارزش اولیه اش و آن هم با منت فراوان از بدهکاران پرمدعا دریافت نمایند . براستی مگر آنان خانواده ندارند ؟ مگر فرزندان و همسران آنها چشم به راه تامین مخارجشان توسط پدر خانواده نیستند ؟ مگر ورزشکاران ایرانی حق مسافرت ، تفریح و زندگی کردن ندارند ؟

یا چون همانند بازیکنان خارجی اهل شکایت به فدراسیون های جهانی نیستند ، میبایست زیر دست و پای باشگاه ها له شوند ؟

اما داستان چیز دیگری است . باشگاه ها و فدراسیون های کشور ، از شکایات ورزشکاران خارجی به مراجع قضایی بین المللی بشدت میترسند و نه تنها با پایان فصل مسابقات پول آنان را تمام و کمال می پردازند ، بلکه در میانه فصل نیز ، هر گاه متوجه شوند دلال ها سرشان کلاه گذاشته و بازیکنان تاریخ انقضا گذشته را به آنها چپانده اند ، عذر این تحفه ها را خواسته و آنان را با دست پر و پرداخت تمامی حق و حقوقشان راهی تیم های دیگر یا کشورشان نموده و حتی ممکن است بازیکن خارجی دیگری را بعنوان جایگزین جذب نمایند .

مسولین فدراسیون فوتبال ، بسکتبال و سایر فدراسیون ها و ای مدیران باشگاه ها :

 قدر ورزشکاران داخلی را دانسته و نگذارید آه آنان دامن گیر شما شده و در حالی که در انتهای فصل تنها 10 % پولشان را داده اید ، به بازیکنان خارجی 100% حق و حقوقشان را دو دستی تقدیم نموده باشید .

کمی انصاف هم داشته باشید بد نیست . حتما نباید ابزارهای قدرتمندی همچون کسر امتیاز ، سقوط به لیگ پایین تر و سایر محرومیت ها همانند چماق بالای سرتان باشد تا حق و حقوق ورزشکاران داخلی را بپردازید .

پس به خود بیایید . کمی از صندلی های خویش فاصله گرفته و قدر ورزشکاران محجوب ، قانع و وطن پرست کشورمان را بیش از پیش دانسته و کاری نکنید که ورزشکاران بیشتری در اثر غفلت و کوتاهی های شما و صرفا بعلت بی پولی ، به عضویت تیم های ملی و باشگاهی سایر کشور ها در آیند که اگر چنین شود خیانت شما در حق ورزش کشور نابخشودنی خواهد بود .

نویسنده: محسن بابادی(کارشناس و تحلیلگر ورزشی ایران)