کیفیت بازی استقلال در این دقایق ابتدایی باعث شده بود تا سایپا در داخل زمین خود محبوس شود و تنها دل به ضدحملات بازیکنان سرعتی خود ببندد. اما در نیمه دوم دیگر خبری از این نوع بازی استقلال نشد و این تیم در حالی که نیاز به جبران گل خورده نیز داشت نتوانست دروازه سایپا را تهدید کند.
واقعیت آنست که آن نوع بازی استقلال در نیمه اول نیاز به آمادگی بدنی زیادی دارد که با توجه به حضور چند بازیکن بالای سی سال در ترکیب این تیم، تکرار آن نوع بازی در نیمه دوم سخت میشود. با توجه به اینکه سبک بازی سایپا مبتنی بر دفاع در زمین خود و ارسال پاسهاس بلند به دو وینگر کناری سرعتی خود برای طرحریزی حملات است، پس قاعدتا استقلال میبایست مالکیت توپ بیشتری نسبت به سایپا داشته باشد اما در پایان بازی این سایپا بود که ۵۲ درصد مالکیت توپ را به نام خود ثبت کرد. این آمار بالاتر برای سایپا به لطف بازی ضعیف استقلال در نیمه دوم بدست آمد.
جدا از افت فیزیکی بازیکنان استقلال، عامل دیگر بازی ضعیف این تیم در نیمه دوم نداشتن تنوع تاکتیکی بود که باعث شد بازیکنان سایپا پس از چند بار آزمون و خطا نحوه استقرار خود در زمین را پیدا کنند و به خوبی روزنههای نفوذ را ببندند. به همین دلیل مهدی قائدی تقریبا در بازی محو بود در حالی که در نیمه اول جباروف و شجاعیان توانستند چند باری از سمت راست سایپا حملاتی را تدارک ببینند.
استقلال برای بهتر شدن نیاز دارد که از اتکای زیاد به بازیکنان مسن خود پرهیز کند. منصوریان باید از این بازیکنان برای شرایط خاص در نیمه دوم استفاده کند نه اینکه آنها تبدیل به مهرههای اصلی تیمش شوند. حضور همزمان جباروف و جباری باعث شده تا استقلال نتواند از تواناییهای شجاعیان نیز استفاده کند. با بازگشت امید ابراهیمی احتمالا بخشی از مشکلات خط میانی استقلال حل خواهد شد.