تاریخ انتشار: 1396/06/08 13:35
کد خبر: 185907

تفاوت فلسفه برانکو و کی روش، عامل دور ماندن هافبک های پرسپولیس از تیم ملی

نزدیک به دو سال است که پرسپولیسی‌ها بیشترین سهم را از بازیکنان حاضر در اردوی تیم ملی دارند. هر چند تعداد پرسپولیسی‌‌هایی که در ترکیب اصلی تیم ملی ایران قرار می‌گیرند زیاد نیست اما در اردوهای دو سال اخیر تیم ملی، پرسپولیس حداقل پنج بازیکن داشته است. ولی نکته مهم و عجیب این است که تقریبا هیچ‌کدام از هافبک‌های پرسپولیس به تیم ملی دعوت نمی‌شوند.
تفاوت فلسفه برانکو و کی روش، عامل دور ماندن هافبک های پرسپولیس از تیم ملی

علیرضا بیرانوند، سیدجلال حسینی، محمد انصاری، وحید امیری و مهدی طارمی بازیکنانی هستند که از پرسپولیس به اردوی اخیر تیم ملی برای بازی با کره‌جنوبی و سوریه دعوت شده‌اند. حسین ماهینی و کمال کامیابی‌نیا هم نامشان همیشه در فهرست 50 نفره کارلوس کی‌روش هست. همان‌طور که می‌بینید به‌جز کامیابی‌نیا، هیچ‌کدام از پرسپولیسی‌های دعوت‌شده به تیم ملی، هافبک نیستند.

از نوری شروع شد

این اتفاق درحالی می‌افتد که به عقیده خیلی از کارشناسان در موفقیت‌های یکی، دو سال اخیر سرخپوشان هافبک‌های این تیم نقش اصلی را بازی می‌کنند. اگرچه عملکرد مدافعان این تیم هم در قهرمانی فصل پیش قرمزها تأثیر زیادی داشت اما پرسپولیس قهرمانی یک فصل پیش‌تر را به‌خاطر عملکرد ضعیف دروازه‌بان و مدافعان وقت تیمش از دست داد. باوجوداین در همان فصل هم هافبک‌های پرسپولیس فوق‌العاده درخشان بودند. حالا اینکه چرا خط هافبک پرقدرت پرسپولیس در این سال‌ها سهم چندانی در تیم ملی نداشته عجیب به نظر می‌رسد؛ البته ماجرا مربوط به یکی، دو فصل اخیر نیست. اگر به عقب‌تر هم برگردیم باز هم به این مسئله برخورد می‌کنیم. پرسپولیس بعد از آمدن برانکو متحول شد و بازیکنانش به سطح کیفی بالایی رسیدند. قبل از برانکو پرسپولیس چند سالی بود که به‌شدت تضعیف شده بود و مدتی حتی یک بازیکن هم در تیم ملی نداشت اما در همان سال‌ها بازیکنی مثل محمد نوری بود که به‌تنهایی در پرسپولیس می‌درخشید. کی‌روش اما تا مدت‌ها او را به اردوی تیم ملی هم دعوت نمی‌کرد. درخشش کم‌نظیر نوری در لیگ‌های سیزدهم و چهاردهم و البته رفتار حرفه‌ای این بازیکن که اصلا به دعوت‌نشدنش اعتراض نمی‌کرد سرانجام کی‌روش را مجاب کرد که از کاپیتان پرسپولیس برای حضور در اردوی تیم ملی دعوت کند. کی‌روش اما از نوری چندان در ترکیب تیم ملی قرار نمی‌داد و این روند با آمدن برانکو به پرسپولیس هم عوض نشد.

ستاره‌های پرسپولیس؛ غایبان تیم ملی

بدون شک سرشناس‌ترین هافبک پرسپولیس که راهی به تیم ملی پیدا نمی‌کند محسن مسلمان است. مسلمان که در پرسپولیس به‌خاطر ارسال پاس گل‌های زیاد و تبحر در سانترها و زدن ضربات ایستگاهی لقب «مهندس» را گرفته حتی یک‌بار هم به اردوی تیم ملی دعوت نشده است؛ البته شایعاتی درباره اینکه کی‌روش به‌دلیل مسائل غیر‌فنی از مسلمان استفاده نمی‌کند وجود دارد که خیلی قابل اثبات نیستند. شماره 77 پرسپولیس بارها از علاقه‌اش برای بازی در تیم ملی حرف زده اما کی‌روش هیچگاه این شانس را به او نداده. اصلا یکی از بزرگ‌ترین انتقاداتی که به سرمربی تیم ملی می‌شود درباره همین دعوت‌نشدن مسلمان است. باوجوداین کی‌‌روش هیچگاه حاضر نشده دراین‌باره توضیح بدهد. فرشاد احمدزاده دیگر هافبک پرسپولیس هم تقریبا همین وضعیت را دارد. او در دو فصل اخیر یکی از موفق‌ترین بازیکنان پرسپولیس بوده که به‌رغم جثه نه‌چندان بزرگش در چند پست بازی می‌کند. او هم یکی، دو مرحله به اردوی تیم ملی دعوت شده اما هیچگاه در لیست نهایی نمانده است؛ البته درباره او اعتراض زیادی به کی‌روش نشده اما اینکه فرشاد حتی در بازی‌های دوستانه و تشریفاتی تیم ملی هم فرصت امتحان و عرض اندام نداشته کمی عجیب است. کمال کامیابی‌نیا، هافبک دفاعی پرسپولیس هم چندان مورد توجه سرمربی تیم ملی نیست. کامیابی‌نیا در دو سال گذشته تبدیل به یک مهره مهم و بی‌جانشین در پرسپولیس شده اما حتی بعد از کناررفتن بازیکنانی مثل جواد نکونام و آندو تیموریان هم فرصتی برای بازی در تیم ملی پیدا نکرده است. او البته چهار بازی رسمی در مقابل تیم‌های ضعیفی مثل گوام در کارنامه دارد اما این تعداد بازی ملی با اعتباری که او در دو سال اخیر برای خودش در پرسپولیس دست و پا کرده توازن ندارد. کمال بعد از مصدومیتی که در اواخر فصل گذشته نصیبش شد کمی افت کرد و هنوز نتوانسته به روزهای اوجش برگردد. با این همه خیلی بعید است که کی‌روش روی او به‌عنوان یکی از نفرات اعزامی به جام‌جهانی حساب کند. زیرا کمال در بهترین روزهایش هم جزء اولویت‌های کی‌روش نبوده است. این اتفاق درباره دیگر هافبک فصل گذشته پرسپولیس یعنی سروش رفیعی هم رخ داده. سروش البته در جام ملت‌های آسیا در سال 2015 استرالیا توانست دقایقی در تیم ملی بازی کند اما بعد از آن به مرور از رادار کی‌روش خارج شد. گاهی به اردوها دعوت می‌شد و در نهایت از لیست نهایی خط می‌خورد. در این بین فقط وحید امیری است که اعتماد کامل کی‌روش را جلب کرده است. او از زمان حضورش در باشگاه نفت به تیم ملی دعوت می‌شد. ضمن اینکه پست بازی او هافبک نیست و بیشتر در نقش وینگر یا حتی مهاجم بازی می‌کند.

تا کی‌روش هست همین است!

هافبک‌های پرسپولیس کیفیت خوبشان را در این سال‌ها به همه ثابت کرده‌اند بنابراین دلیل دعوت‌نشدنشان به تیم ملی ضعف یا پایین‌بودن سطح بازی‌شان نیست. به نظر می‌رسد آنها در این سال‌ها قربانی تفاوت فلسفه دو سرمربی شده‌اند: کی‌روش و برانکو؛ سرمربی پرسپولیس در دو سالی که سرمربی این تیم بوده نشان داده فلسفه‌اش مالکیت توپ و ایجاد موقعیت گل است. درواقع او بیشتر روی حمله تمرکز دارد تا دفاع. این مسئله حتی باعث شد که پرسپولیس قهرمانی لیگ پانزدهم را به‌خاطر تفاضل گل از دست بدهد. چون سازمان دفاعی پرسپولیس به اندازه سازمان هجومی‌اش این تیم خوب نبود. تیم برانکو هر چقدر خوب گل می‌زد خوب‌تر هم گل می‌خورد. نتیجه این شد که پرسپولیس در روز آخر لیگ پانزدهم، قهرمانی را به استقلال خوزستان واگذار کرد. در لیگ شانزدهم اما برانکو این ایراد تیمش را هم رفع کرد و در نهایت سه هفته مانده به پایان لیگ، قهرمان شد. اما تیم ملی با هدایت کی‌روش درست در نقطه مقابل تیم پرسپولیس با برانکو است. کی‌روش تیمش را با فلسفه دفاعی پرورش داده است. برای او بسته‌ماندن دروازه مهم‌تر از گل زدن است. او هافبک‌هایی با خصوصیات دفاعی، جنگندگی و دوندگی را ترجیح می‌دهد. برای تیم کی‌روش کسی مثل سعید عزت‌اللهی مهم‌تر از کسی مثل مسلمان، احمدزاده یا حتی کامیابی نیاست؛ البته این مسئله فقط درباره هافبک‌های پرسپولیس صدق نمی‌کند. کی‌روش کلا با بازیکنان فانتری‌باز، تکنیکی و هیجانی میانه خوبی ندارد. مثلا ایمان مبعلی، داریوش شجاعیان و پیش‌تر مجتبی جباری هم نتوانستند نظر کی‌روش را به‌طور کامل جلب کنند. او ترجیح می‌دهد با هافبک‌های منظم‌تری مثل علیرضا جهانبخش، اشکان دژاگه، احسان حاج‌صفی، امید ابراهیمی و... کار کند. برای او نظم تیمی اولویت دارد و به‌همین‌دلیل هافبک‌های پرسپولیس و همه هافبک‌هایی که در این سبک بازی می‌کنند جایی در تیم ملی نخواهند داشت؛ لااقل تا وقتی کی‌روش سرمربی تیم ملی است.

 


کپی لینک کوتاه خبر: https://fartakvarzeshi.com/d/4dlbaj

اخبار مرتبط



آخرین اخبار


پشت پرده تعویض‌ های غیرمنتظره برانکو؛ همه چیز بین دو نیمه اتفاق افتاد