در همان اولین روزهای حضور این بازیکن در پرسپولیس از او به عنوان پدیده جدیدی نام میبردند که قرار بود با درخشش در لیگ شانزدهم چشمها را خیره کند. حتی برانکو ایوانکوویچ هم با تعریف و تمجید از تواناییهای او انتظارات را بالا برده بود و به نظر میرسید روزهای خوبی در انتظار این بازیکن جوان باشد. اما در عمل چنین اتفاقی رخ نداد و علوانزاده بعد از اینکه یک فصل کامل و 4هفته از فصل هفدهم را روی نیمکت پرسپولیس نشست در نهایت تصمیم به جدایی گرفت. البته شرایط او نسبت به همدورههای جوانش در پرسپولیس کمی بهتر بود چون لااقل برای دقایقی فرصت بازی در ترکیب این تیم را پیدا کرد. شهاب زاهدی، حمیدرضا طاهرخانی، محمد رحمتی، رضا کرملاچعب و... دیگر بازیکنان جوانی بودند که همراه با علوانزاده به امید درخشش در پرسپولیس به این تیم آمدند اما هیچیک از آنها فرصتی برای درخشش به دست نیاوردند و علوانزاده احتمالا آخرین بازیکن از این جمع است که پرسپولیس را ترک میکند. حکایت این بازیکن همه را به یاد ماجراهای مشابهی میاندازد که برای فرشاد احمدزاده رخ داد.
فرشاد به عنوان یک جوان جویای نام خیلی تلاش کرد فرصت اوجگیری را در پرسپولیس به دست بیاورد اما این فرصت هرگز نصیب او نشد تا اینکه در نهایت با اعزام به خدمت سربازی و حضور در ترکیب تراکتورسازی خودش را نشان داد و بعد از دو فصل در قامت یک ستاره به پرسپولیس برگشت. شاید علوانزاده هم مثل احمدزاده روزی با سلام و صلوات به پرسپولیس برگردد. همانطور که رضا کرملاچعب نیز در استقلال خوزستان تلاش میکند راههای بازگشت به پرسپولیس را برای خودش باز کند.