سفر در زمان با معجزه ای بنام اعتماد و ثبات در پرسپولیس

هفته های آغازین لیگ پانزدهم بازهم با کابوس شکست و تساوی همراه است ، پرسپولیس به قعر جدول لیگ می رود و در دربی رفت به طرز شگفت انگیزی توپ به بنگستون می خورد تا برانکو صندلی اش را از دست ندهد . اما همچنان صبوری سکوها و مدیریت باعث می شود پرسپولیسی که کاپیتانش را از دست داده متحدتر و منسجم تر شود و از این رو به آن رو شود.

پرسپولیس در عین شایستگی با دوگل اختلاف قهرمانی را به استقلال خوزستان واگذار می کند اما صدهزارنفراین تیم را ایستاده تشویق می کنند.انها به برانکو و طاهری ایمان دارند.

فصل شانزدهم با شرایط بهتری آغاز می شود اما در یک تراژدی پرسپولیس برانکو به طرز شگفت انگیزی به قشقایی می بازد و یک جام را از دست می دهد اما صبر هواداران این تیم به سر نمی اید، انها موفقیت را باور دارند. دربی برگشت را به استقلال جوان شده می بازند اما این تیم بازنده بازهم تشویق می شود .

سال نودوشش سال برداشت است .برداشت کسانی که صبور بودند و در ناکامیها پشت سرمربی و مدیریت خود ایستادند و انرژی منفی منتقل نکردند.قهرمانی در لیگ ، قهرمانی سوپرجام، صدرنشینی قاطعانه در لیگ هفدهم و حالا حضور در جمع چهار تیم برتر آسیا پاداش هوادارانی است که صبر و اعتماد و حمایت از تیمشان رامهمترین وظیفه خود می دانستند و می دانند. موفقیتهای بعدی در راه این تیم است .وقتی اصول درست باشد موفقیت بالاخره بدست می اید ، دیر و زود دارد اما سوخت و سوز ندارد.

برانکو عصای جادویی نداشت ، او صبر می خواست و حمایت و اعتماد...