چگونه در فوتبال «دشمن» خوبی باشیم؟ داستان برزیل-آرژانتین و پرسپولیس-الهلال

این چند روز گذشته برای عشق فوتبال‌های سراسر دنیا خیلی سخت گذشت. بعد از تساوی بدون گل آرژانتین برابر پرو، آلبی‌سلسته تا یک‌قدمی حذف از جام‌جهانی 2018روسیه پیش رفت. پس از این توقف خانگی ناامیدکننده، آنها فقط یک راه برای حضور در مرحله نهایی جام‌جهانی و یا حداقل پلی‌آف بین قاره‌ای پیش‌رو داشتند؛ اینکه روز آخر اکوادور را در خانه‌اش ببرند و این اصلا کار آسانی نبود. آرژانتین 16سال گذشته را در حسرت پیروزی در خاک اکوادور می‌سوخت و البته بازی رفت را هم در بوئینس‌آیرس با دوگل به این تیم باخته بود. در ضمن فراموش نکنید آرژانتینی‌ها در چهاربازی قبلی مقدماتی جام‌جهانی فقط یک‌گل به ثمر رسانده بودند و اینها همه یعنی هیچ دلیلی برای پیروزی برابر اکوادور در روز آخر باقی نمی‌ماند. به این ترتیب لیونل مسی بزرگ پشت مرزهای روسیه باقی می‌ماند و کیست که نداند جام‌جهانی بدون او بیشتر به «جهنم جهانی» شبیه است؟ این کابوس درست در ساعت سه و یک دقیقه بامداد چهارشنبه هفته پیش خیلی جدی‌تر هم شد؛ جایی که اکوادور در همان دقیقه نخست بازی دروازه آرژانتین را گشود و قلب میلیون‌ها دیوانه فوتبال را لرزاند. با این همه اما، دقایقی بعد خود مسی از خاک برخاست و بار دیگر در قامت «ارتش یک‌نفره» آرژانتین، نعش بی‌جان تیمش را به دندان گرفت. 3گل دیدنی لئو که هرسه آنها با نبوغ فردی او آغاز شد و پایان گرفت، آرژانتین را به‌طور مستقیم راهی جام‌جهانی کرد تا تابستان آینده، توپ‌بازی سرزمین سزارها از سکه نیفتد.

ماجرای صعود آرژانتین اما یک حاشیه جالب هم داشت. یکی از رقبای مستقیم آلبی‌سلسته در روز پایانی، تیم ملی شیلی بود؛ تیمی که باید در آخرین گام به دیدار برزیل از پیش صعودکرده می‌رفت. همه دنیا از دشمنی برزیل و آرژانتین خبر دارند و حالا که شیشه عمر آبی و سفیدها دست سلسائو افتاده بود، فرصت خوبی بود که آنها با مانع‌تراشی در مسیر صعود آرژانتین، به تحقیر تاریخی حریف دیرینه کمک کنند. در همین راستا طی یک‌هفته گذشته برخی از مردم برزیل در فضای مجازی کمپین‌هایی درست کردند با این محوریت که «بیایید به شیلی ببازیم». در نهایت اما طلایی‌پوشان در روزی که نیمار و کوتینیو 85دقیقه در زمین بودند، با سه‌گل شیلی را در هم کوبیدند تا به صعود مستقیم آرژانتین کمک کرده باشند.

البته که فوتبال ورزش دوستی‌هاست اما اگر قرار است «دشمنی» هم در کار باشد، کاش چنین دشمنانی باشیم. در آمریکای جنوبی رابطه برزیل و آرژانتین کم‌وبیش شبیه وضع ایران و عربستان در خاورمیانه است؛ اما انصافا وجدان‌تان را قاضی کنید و بگویید در شرایط مشابه اگر شیشه عمر عربستان دست ایران بود، چند درصد از ما مردم عادی وسوسه می‌شدیم که تیم‌مان کار را شل بگیرد و راه صعود سعودی‌ها را ببندد؟ نماینده همین عربستان اما الهلالی بود که در روز آخر دور گروهی لیگ قهرمانان این فصل، بدون آنکه نیاز چندانی به کسب پیروزی داشته باشد الریان قطر را به چارمیخ کشید و باعث صعود پرسپولیس شد. شاید امروز خیلی از ایرانی‌ها از عمر خربین به‌خاطر بازنشر آن کاریکاتور علیه بیرانوند و دایی شاکی باشند اما یادمان نرود اگر 2گل روز آخر همین خربین به الریان نبود، پرسپولیس اصلا از دور گروهی بالا نمی‌آمد که کار به اینجا بکشد. به هر حال روی دوم سکه تیمی مثل الهلال هم همین است که ندیدنش انصاف نیست.