شاید عدهای از تماشای شهرآورد لذت نبرده باشند؛ این مساله چند دلیل عمده دارد.
1- انتظار ما از شهرآوردهای اخیر باعث شده تا به بازی یک بر صفر با موقعیتهای اندک و هیجان پایین راضی نشویم.
2- برانکو پس از شکست 3 بر 2 تیمش در بازی فصل پیش، با محافظهکاری تیمش را به زمین فرستاد و اجازه نداد که آنها 90 دقیقه حمله کنند. بعد از گل اول، برانکو که از شهرآورد سال گذشته درس بزرگی گرفته بود، تیمش را عقب کشید و اجازه نداد تا دوباره موج جدید حمله ساخته شود. اگر خاطرمان باشد، در شهرآورد پارسال پس از گل سروش رفیعی و موقعیت گل طارمی که هدر رفت، پرسپولیسیها که خود را سوار بر بازی میدیدند، جلو کشیدند و حمله کردند ولی در غافلگیری از کاوه رضایی گل خوردند. این اتفاق درس بزرگی برای برانکو بود که این بار تیمش را عقب بکشد و بعد از گل اجازه ندهد که پرسپولیسیها جلو بیایند و تیمش همان عقب ماند تا پرسپولیس موقعیت زیادی خلق نکند.
3- استقلال هنوز تا تبدیل شدن به یک تیم ایدهآل فاصله دارد و پیش از بازی هم مشخص بود که زور آبیها به این پرسپولیس – که بهترین تیم لیگ ایران شده – نمیچربد.
استقلال با چنین شرایطی تمام تلاش خود را برای جبران نتیجه انجام داد اما نمیتوانست از دفاع چند لایه و تیم متمرکز بر دفاع پرسپولیس به سادگی بگذرد.
4- در کنار مسائل فنی، اما این نکته آخر بیش از پیش بر چهره شهرآورد خدشه وارد کرد. رفتار تماشاگران، جنجال بازیکنان و کلنجار 90 دقیقهای با داور. بازیکنان به جای آنکه به فکر بازی خود باشند، بعد از هر سوت به داور هجوم میبردند و جو بدی میساختند که به سکوها سرایت میکرد و نتیجهاش، پرتاب سنگ و بطری به زمین بود. وقتی بیژن حیدری خطای محرز و آشکار چشمی روی علیپور را پنالتی اعلام کرد، همه بازیکنان به سمت او حملهور شدند و دلیل این هجمه برای ما روشن نیست. بازیکنان بهتر از ما خطای پنالتی را دیدند ولی با فشار بر داور میخواستند جریان بازی را به نفع خود کنند. اما هوادارانی که شاید صحنه را در ورزشگاه ندیدهاند، با اعتراض بازیکنان به داور، عصبانی و پرخاشگر میشوند و خیال میکنند که حق آنها پایمال شده است.
اعتراض بیش از حد برخی از بازیکنان به داور – که کارت زردهای بازی را از حد معمول بیشتر کرد – به شکل گرفتن بازی زیبا لطمه زد. مثلا رفتار داریوش شجاعیان حیرتانگیز بود. آیا کمیته انضباطی بعد از بازی به این اتفاقات ورود میکند؟ توبیخ برخی از بازیکنان لازم و ضروری به نظر می رسد.
5- خلاصه اینکه شهرآورد 85 شاید نمایشی زیبا، پرگل و سرشار از هیجان نبود اما همین که برنده داشت، بازی نمره قبولی میگیرد. در این شهرآورد هم قاعده فوتبال رعایت شد. تیمی که از نظر فنی شرایط بهتری دارد، معمولا برنده میشود. پرسپولیس در چند سال اخیر وضعیت بهتری داشته و انعکاس این برتری را در پیروزیهای این تیم در شهرآورد میبینیم. درست مثل دوران پیش از برانکو که استقلال تیم بهتری داشت و معمولا از شهرآورد برنده خارج میشد.
البته همیشه استثناهایی هم وجود داشته اما در کل اینکه تیم برتر برنده بازی باشد یعنی قاعده فوتبال رعایت شده و از این بابت باید خوشحال باشیم که حساسیتهای پیش از شهرآورد با داور خارجی و میهمانیهای مشترک بیخاصیت و هر آنچه در گذشته شور و هیجان برد در شهرآورد را میگرفت، دیگر تمام شده و حالا همه چیز در 90 دقیقه بازی داخل زمین خلاصه میشود؛ پس از شهرآورد 85 راضی هستیم، حتی اگر کم گل، کم موقعیت و کمهیجانتر از چند بازی قبلی باشد.