اما نکته عجیب و تاسفآور، استقبال ضعیف هواداران این تیم از بازیهای تراکتور در یادگار است. در دربی تبریز بین تراکتورسازی و ماشینسازی فقط 2 هزار نفر و در بازی حساس تراکتور و ذوبآهن فقط 6 هزار نفر برای تشویق تراکتورسازی به یادگار آمدند و مشخص نیست چرا پرشورها که بیشتر از یک نیمفصل منتظر آماده شدن یادگار بودند، در حساسترین شرایط و سختترین روزها تیمشان را تنها گذاشتند. عجیبتر اینکه بازیکنان تراکتور درست در فصلی در ورزشگاه یادگار احساس تنهایی میکنند که بهترین نتایج تاریخ این تیم را در ادوار مختلف لیگ برتر کسب کردهاند.
بررسی دلایل این استقبال کم، بماند برای فرصتی دیگر؛ اما اگر قرار باشد که هواداران تراکتورسازی در بازیهای باقیمانده خانگی این تیم به همین شکل از تیمشان حمایت کنند، آیا بهتر نیست این چند بازی هم در همان ورزشگاه اختصاصی تراکتورسازی برگزار شود؟ مهم ترین مزیت این اتفاق این است که حداقل این استادیوم پر میشود و سکوهای خالیاش مثل ورزشگاه یادگار به چشم نمیآید و جای خالی پرشورها در آن توی ذوق نمیزند!