لباسی که برای انگلیسی ها بازهم بدیمن بود

یروزی در ضربات پنالتی مقابل کلمبیا، صعود به جمع هشت تیم برتر جام و رسیدن به نیمه نهایی. حالا آنها یک قدم دیگر برای تاریخ سازی و تحقق رویاهای شان فاصله داشتند؛ تعبیر رویاها و شعار  Football is Coming Home ؛ بازگشت فوتبال به خانه بعد از ۵۲ سال. وقتی دقیقه ۵ بازی خطایی که مودریچ پشت محوطه جریمه روی دله آلی مرتکب شده بود را کیرن تریپیر با شوت فنی و استثنایی به کنج دروازه کرواسی دور از دستان سوباسیچ فرستاد، انگلیس خیلی زود به جبران نشدن ها و شکستن همه طلسم ها در یک جام نزدیک شد. اما همین گل زودهنگام، حکم شمشیر دو لبه را داشت و شور و تلاش ابتدای بازی را از آنها گرفت؛ این بهترین فرصت برای کرواسی بود تا همانند بازی های گذشته بازی باخته را با برد جبران کند.

در شبی که کروات ها در نیمه اول نمایش قابل قبولی ارائه ندادند و شاید خیلی ها منتظر گل های بیشتر یاران ساوتگیت در نیمه اول بودند، موقعیت هری کین در مقابل سوباسیچ شاید بهترین موقعیت برای تمام کردن کار در همان نیمه اول بود؛ اما ضربه بی دقت او امیدهای کرواسی را زنده نگه داشت. نیمه دوم برخلاف نیمه اول انگلستان دست به عصا و محتاط سعی در اداره بازی داشت. هری کین بی فروغ بود و پاس ها از نیمه زمین به جای حمله به پیکفورد ختم می شد. فشار کروات ها آن قدر زیاد بود تا در نهایت سانتر دقیق ورسالیکو از جناح راست زمین با ضربه عالی و نمایشی پریشیچ از محوطه ۶ قدم وارد دروازه انگلیس شد و شاگردان دالیچ به گل مساوی رسیدند؛  زنگ خطر برای سه شیرها به صدا در آمد.